Η νέα δουλειά του Yann Tiersen συνοδεύει μουσικά το βιογραφικό ντοκιμαντέρ του Pierre Marcel με θέμα τη ζωή του Eric Tabarly. Ο Tabarly, αξιωματικός του γαλλικού ναυτικού, θεωρείται ο πατέρας του γαλλικού yachting και κατείχε αρκετά ρεκόρ στους αγώνες αποστάσεων με πλοίο. Το 1998 χάθηκε στη θάλασσα στη διάρκεια μιας μεγάλης κακοκαιρίας πλέοντας προς τη Βόρεια Ιρλανδία. Με αφορμή το φιλμ αυτό, ο ιδιαίτερα αγαπητός στη χώρα μας Tiersen, με καταγωγή από τη Βρετάνη (όπως και ο Tabarly), επιστρέφει δισκογραφικά με το χαρακτηριστικό μινιμαλιστικό του ύφος.
Το άλμπουμ περιέχει όλα τα γνώριμα στοιχεία της γραφής του Tiersen, με ιδιαίτερη έμφαση στις πιανιστικές μελωδίες που κυριαρχούν σε έναν μουσικό καμβά τον οποίο συμπληρώνουν δεκάδες άλλα όργανα, παιγμένα φυσικά από τον ίδιο. Ο Eric Satie παραμένει ο μουσικός οδηγός του, αλλά αυτή τη φορά η μουσική φόρμα είναι πιο θλιβερή, στερημένη από περιττά μελωδικά διανθίσματα. Αποτέλεσμα, ένα σύντομο μουσικό σχόλιο, σχεδόν ιδιοσυγκρασιακό, με τις βραχύτατες φράσεις του να ηχούν περιπαιχτικές στον ακροατή. Ο λυρισμός του παραμένει αφοπλιστικά απλός, ενώ η γοητεία τόσο της γραφής, όσο και της ερμηνείας του δεν είναι διόλου αδιάφορη. Οι συνθέσεις του Tiersen φανερώνουν μια εμμονή στην απλή και μελωδική γραφή.
Η τρυφερότητα και η μελαγχολία συμπλέουν αρμονικά στο σάουντρακ του Tabarly και ο Tiersen χτίζει με λιτότητα μια ατμόσφαιρα η οποία παρασύρει τον ακροατή. Αλλά το μουσικό ύφος χαρακτηρίζεται μεν από ευαισθησία, δεν καταφέρνει, όμως, να ξεφύγει από τα δεσμά της κοινοτοπίας. Η μουσική του Tiersen παραμένει λοιπόν ντελικάτη, αλλά δεν καταφέρνει να ξεπεράσει σε θέρμη την Amelie του.
