Φθινόπωρο 1988. Ο Bob Dylan αποφασίζει ότι δεν θέλει να γράψει άλλα τραγούδια. Δεν υπάρχει λόγος, όπως λέει. Υποφέρει άλλωστε από ένα αλλόκοτο χτύπημα που κρατάει το χέρι του σε γύψο. Ένα ομιχλώδες βράδυ όμως που οι υπόλοιποι στο σπίτι κοιμόντουσαν, κάθεται μπροστά από το παράθυρο της κουζίνας σκεπτικός. Kιθάρα δεν μπορεί να παίξει κι έτσι παίρνει δύο κόλλες χαρτί και αρχίζει να γράφει στίχους. Οι μέρες περνούν και μαζεύονται καμιά εικοσαριά τραγούδια στο συρτάρι του. Έτσι, προχειρογραμμένα και χωρίς μουσική. Ένα βράδυ, πίνει μαζί με τον Bono ένα καφάσι μπύρες Guiness (όπως περιγράφει στην απολαυστική αυτοβιογραφία του «Η Ζωή Μου») και βρίσκει το θάρρος να του δείξει τα καινούργια του τραγούδια, για να πάρει μια γνώμη. Ενθουσιασμένος, ο τραγουδιστής των U2 του προτείνει να τα ηχογραφήσει με παραγωγό τον ιδιοφυή Daniel Lanois.
Κάπως έτσι, προέκυψε το άλμπουμ Oh Mercy με το οποίο ο Dylan ξαναπάτησε γερά στα πόδια του και ξεπέρασε προσωρινά την παρακμή της δημιουργικότητάς του. Ακολούθησε το σαφώς κατώτερο Under The Red Sky και τα ακουστικά Good As I Been To You και World Gone Wrong, που περιείχαν διασκευές παλιών μπλουζ κομματιών. Το 1997 ξαναβάζει πίσω από την κονσόλα τον Lanois, για να ηχογραφήσει το Time Out Of Mind, που περιείχε τα πρώτα καινούργια τραγούδια του ύστερα από εφτά χρόνια. Το άλμπουμ απέσπασε διθυραμβικές κριτικές, βραβεύθηκε με Grammy και επανατοποθέτησε τον Dylan στη φυσική του θέση, την κορυφή. Όπως άλλωστε απέδειξαν και τα Love And Theft (2001) και Modern Times (2006) που ακολούθησαν, ο Dylan είναι ο μόνος απόγονος της γενιάς των 1960s που συνεχίζει να βγάζει δίσκους οι οποίοι ανταποκρίνονται στο ένδοξο παρελθόν του.
Φθινόπωρο 2008. Το Tell Tale Signs έρχεται για να συγκεντρώσει ακυκλοφόρητα και σπάνια τραγούδια αυτών των τελευταίων δύο δεκαετιών, μαζί με live και πρωταρχικές εκτελέσεις τραγουδιών που έχουν ήδη κυκλοφορήσει στα προαναφερόμενα άλμπουμ. Κυκλοφορεί σε μονή, διπλή και τριπλή έκδοση, αλλά και σε τετραπλό βινύλιο, για τους έχοντες κεφάλαια. Δοθέντος του γεγονότος ότι ο Dylan είναι περιβόητος για τα αριστουργήματα που έχει κατά καιρούς αφήσει έξω από τους δίσκους του, η συλλογή αυτή δεν απευθύνεται μόνο στους φανατικούς θαυμαστές του. Οι πρώτες εκτελέσεις τραγουδιών όπως τα “Most Of The Time”, “Can’t Wait”, “Mississippi” και “Ain’t Talkin’” (από διαφορετικό δίσκο το καθένα), παρουσιάζουν τρομερό ενδιαφέρον και δεν υστερούν σε τίποτα εκείνων που εν τέλει επιλέχθηκαν. Κάποιες από αυτές σημειώνουν διαφοροποιήσεις και στους στίχους, ενώ παράλληλα σε αναγκάζουν να ανατρέξεις στους παλιούς δίσκους, για να συγκρίνεις και να θαυμάζεις το πόσο εξελίχθηκαν τα τραγούδια μέσα στο στούντιο. Οι ζωντανές αποδόσεις των “Lonesome Day Blues” και “High Water” αστράφτουν από φρεσκάδα και από μια επιπρόσθετη αγριάδα στην ερμηνεία, γνώριμη σε όσους έχουν δει τον Dylan σε συναυλία. Ακόμη, υπάρχουν εξαιρετικά κομμάτια που παρουσιάζονται εδώ για πρώτη φορά, όπως τo “Dreamin’ Of You” (στιχουργικά συνδέεται με το “Standing In The Doorway”) και το “Red River Shore”, που αδίκως δεν συμπεριλήφθηκε στο Time Out Of Mind. Τη διπλή έκδοση (σε αυτήν αναφέρεται η κριτική) κλείνει το εξαιρετικό “Cross The Green Mountain”, με το μελαγχολικό, εκφραστικό βιολί του και μερικούς από τους πιο συγκινητικούς στίχους του Dylan, γύρω από μια ιστορία πολέμου. Κανένα τραγούδι δεν χωλαίνει και όλα μαζί αναδύουν μια ατμόσφαιρα ανάλογη αυτής του Orphans του Tom Waits και κάθε άλλου άλμπουμ που αγκαλιάζει τη μουσική παράδοση της Δύσης, χωρίς καμία διάθεση λαγνείας του παρελθόντος και με έντονο το στοιχείο της αυθεντικότητας.
Το Tell Tale Signs πιθανόν να μην είναι το ιδανικό ξεκίνημα για τη μύηση στη μουσική του Dylan. Δεν είναι και αυτός ο σκοπός του άλλωστε. Παρόλ’ αυτά, ένα τόσο υψηλό επίπεδο τραγουδιών παραπέμπει περισσότερο σε best of, παρά σε bootleg, γεγονός που κάνει την ακρόαση άκρως αυτής της συλλογής άκρως απολαυστική. Και κάτι ακόμα. Όλα, μα όλα, τα άλμπουμ του Dylan έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Όταν τα ακούς πρώτη φορά, αναρωτιέσαι «τι το σπουδαίο έχει τώρα αυτό;». Μα αν τους δώσεις λίγο χρόνο, καταλαβαίνεις. Και αναγνωρίζεις γιατί είναι ένας από τους πιο σεβαστούς ζωντανούς θρύλους της εποχής μας.
