Mετά από ένα δεύτερο άλμπουμ (In The Wake Of Determination) που δεν μπόρεσε να ξεπεράσει σε ποιότητα και αποδοχή το ντεμπούτο τους, οι Story Of The Year επιστρέφουν αποφασισμένοι να τινάξουν από πάνω τους την emo «ρετσινιά». Το Black Swan είναι μάλιστα η πρώτη τους κυκλοφορία στην Epitaph, μια εταιρεία που μάλλον ταιριάζει καλύτερα στο μουσικό τους προφίλ.
Στη νέα τους δουλειά, οι Story Of The Year καταπιάνονται με θέματα όπως η αμερικανική εξωτερική πολιτική, οι φυλετικές διακρίσεις και η κοινωνική ανισότητα, αντλούν δηλαδή στοιχεία από τη «σίγουρη» στιχουργική πηγή επιτυχίας των ημερών μας. Και υπάρχουν αρκετά τέτοια «σκεπτόμενα» hits εδώ, δείχνοντας πως τα καταφέρνουν αρκετά καλά να μπούνε σε αυτό το κλίμα, από την έναρξη κιόλας, στο “Choose Your Fate”, με τα λόγια του προέδρου Bush να ακούγονται στο βάθος, ή αμέσως μετά με τα οργισμένα φωνητικά του Dan Marsala να τα «χώνουν», με τρόπο οικείο από πολλές αμερικάνικες new rock μπάντες. Σε αρκετά σημεία η μπάντα φαίνεται ότι έχει ακολουθήσει τον δρόμο συγκροτημάτων με παγκόσμια αναγνώριση και επιτυχία, όπως π.χ. είναι οι 30 Seconds To Mars ή οι Green Day – τόσο στη θεματολογία, όσο και στο στιλ του κάθε κομματιού.
Σε γενικές γραμμές, το Black Swan είναι καλό, με κομμάτια όπως το “Tell Me (P.A.C.)”, ή το “ Message To The World” να ξεχωρίζουν. Μεγάλα κιθαριστικά solos και πολύ κολλητικά ρεφρέν, τι παραπάνω χρειάζεται εξάλλου; Το “Cannonball” και το “Welcome To Our New War”, πάλι, προσφέρονται για φοβερά live και θα ικανοποιήσουν από προβληματισμένους emo, μέχρι λάτρεις του σύγχρονου αμερικάνικου rock. Δυστυχώς, όμως, το album κάνει μια τεράστια κοιλιά κάπου στη μέση, ενώ ακόμα και τα riffs γίνονται επαναλαμβανόμενα, σε σημείο να μη καταλαβαίνεις πότε έχεις περάσει στο επόμενο κομμάτι.
Είναι φανερό πως οι Story Of The Year δεν έχουν κάποια πρωτοτυπία να προσφέρουν. Έφτιαξαν ένα αξιοπρεπές τρίτο album, με ό,τι θα περίμενε κανείς από μια μπάντα από την οποία, έτσι και αλλιώς, δεν μπορείς να έχεις και μεγάλες προσδοκίες. Καλύτερα όμως στη συνέχεια να ανοίξουν τους ορίζοντες τους, αλλιώς η μουσική ωριμότητα δεν θα έρθει ποτέ.
