Η ίδια ισχυρίζεται ότι δεν αναγνωρίζει διαφορετικά είδη μουσικής αλλά προτιμά περισσότερο να είναι τα πράγματα πιο ρευστά. Αυτή την αίσθηση μάς προσφέρει η μουσική και η βαθιά ερμηνεία της Concha Buika, με καταγωγή από τη Νέα Γουινέα και την Κούβα, γεννημένη, όμως, σε μία τσιγγάνικη περιοχή της Μαγιόρκα. Οι μουσικές της επιρροές είναι καθαρά αφρικανικές, όπως λέει άλλωστε και η ίδια, όμως, στο σπίτι όπως και στη γειτονιά της ακούγανε παντού flamenco και jazz. Είναι αλήθεια ότι το στυλ της είναι ιδιαίτερο και ίσως να μην έχει αξία να την κατατάξουμε κάπου. Κατά καιρούς έχουν ακουστεί χαρακτηρισμοί όπως εκπρόσωπος του «afro flamenco» ή του «nuevo flamenco», όμως κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Ο ήχος της είναι πάνω και πέρα από αυτό. Η βραχνή και καπνισμένη φωνή της αναδύει μεν αρώματα flamenco, αλλά και soul, jazz, funk, bolero και hip hop. Στη δεύτερη συνεργασία της με τον ταλαντούχο και επιλεκτικό παραγωγό Javier Limon και στον τέταρτο κατά σειρά δίσκο της Nina De Fuego, η τραγουδοποιός είναι στ’αλήθεια μία φωτιά που σε καίει με το πάθος και την εκστατική της φλόγα.
Η νέα δουλειά της Buika μάς συστήνει την ώριμη πλέον – αν και πάντα ήταν για μένα – φάση μιας γυναίκας και συνάμα καλλιτέχνιδας η οποία βουτάει βαθιά στον δύσκολο και απαιτητικό κόσμο των coplas (λαϊκά τραγούδια ανδαλουσιανής κυρίως καταγωγής) και του ranchera (είδος της παραδοσιακής μεξικάνικης μουσικής). Μπορεί ο τίτλος του δίσκου να μεταφράζεται ως «κορίτσι της φωτιάς», όμως το κορίτσι αυτό έχει μεγαλώσει και τραγουδάει με ολάκερη την ψυχή της. Μεταφέρει τις ιδιαίτερές της εμπειρίες και τα προσωπικά της συναισθήματα σε παραδοσιακά κομμάτια ή και σε δικά της ή του Limon, έχοντας ως πυρήνα την αγάπη και την χαμένη στοργή των διαπροσωπικών σχέσεων. Το παραδοσιακό κομμάτι “La Falsa Moneda” (κάλπικο νόμισμα που περνάει από χέρι σε χέρι δίχως να ανήκει σε κάποιον) σε αγγίζει κατευθείαν στη καρδιά, εκεί όπου τυχόν έχεις πληγωθεί και τώρα στέκεσαι με μία γλυκόπικρη αίσθηση. Η διαφορετική ερμηνεία του αγαπημένου ranchera “Volver Volver” (το πρωτοακούσαμε και το λατρέψαμε στο album Show Time/1977 του Ry Cooder) διαποτίζεται από μία εσωτερική ένταση, ένα υπόγειο κλάμα, μία έκκληση τόσο ανθρώπινη και αξιοπρεπή που τα λόγια είναι περιττά. Η σύνθεση “No Habrα Nadie En El Mundo” είναι πιο κοντά στον κόσμο του flamenco, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος νιώθεις ότι παρασύρεσαι κάπου πιο μακριά από την παραδοσιακή φόρμα με την οποία το έχεις συνηθίσει.
O ιδιόμορφος κόσμος του Nina De Fuego εναποθέτει την ερμηνεύτρια στην εστία της φωτιάς, διατρέχοντας το παρελθόν και τις ρίζες της. Σε όλα τα κομμάτια το «θεληματικό» κιθαριστικό παίξιμο του Limon, το ντελικάτο και επιδέξιο πιάνο του Ivan Lewis και η αισθαντική τρομπέτα του Carlitos Sarduy, μαζί με την πηγαία ένταση της φωνής της Buika, ξεδιπλώνουν το σπάνιο εκτελεστικό ταμπεραμέντο και την ιδιοσυγκρασιακή άποψή τους για τη μουσική συγκίνηση. Η Buika είναι μία ερμηνεύτρια που ξεχωρίζει για την ικανότητά της να σου δείχνει ποικίλα μουσικά μονοπάτια, ολότελα φυσικά και απλά. Το καλοδουλεμένο πρωτογενές ή παραδοσιακό υλικό γίνεται στα χέρια της δικό της και διακρίνεται για τον έμφυτο εκλεκτισμό του. Το πάθος, η αυθεντικότητα και η ειλικρίνεια δεν θέλουν αποδείξεις, ούτε και τεκμήρια.
