Τέταρτο album για τους metallers από το Σικάγο και η αλλαγή κατεύθυνσης, από το κλασικό heavy metal σε μια σύγχρονη εκδοχή του hard rock με metal στοιχεία, ακούγεται άκρως ενδιαφέρουσα. Το Indestructible μας δείχνει συνολικά τη δυναμική ενός συγκροτήματος που, ενώ σέβεται τα είδωλά του, βρίσκεται συνάμα στη δική του ενηλικίωση, απομακρύνεται από το «πατρικό» του και αποπειράται να ανακαλύψει και να χαράξει (τελικά) τον δικό του δρόμο. Ευτυχώς για όλους μας, καθώς η ηλίθια ιστορία του nu metal ήταν μια εφηβική περιπέτεια που ικανοποιούσε όσους ήταν σε ηλικία να την απολαύσουν, όμως οι υπόλοιποι περιμέναμε ανυπόμονα όχι για να σταματήσουν τα παιδιά να παίζουν, αλλά για να δούμε τους καρπούς αυτού του νεανικού πειραματισμού.
Εάν οι Disturbed αποτελούν ένα μόνο δείγμα (ή μία κατεύθυνση αν προτιμάτε) του τι θα βγει από τις στάχτες του nu metal, τότε αρχίζουμε να τρίβουμε τα χέρια μας. Η παρέα των David Draiman, Dan Donegan (κιθαρίστας της μπάντας, ο οποίος εδώ πήρε πάνω του και τμήμα της παραγωγής), Mike Wengren και Fuzz μπορεί να μην δημιούργησε ένα album ορόσημο με το Indestructible (έχουν καιρό μπροστά τους για να το κάνουν άλλωστε), δείχνουν όμως δείχνουν την έξοδο από τη (μουσική) κρίση στα άλλα συγκροτήματα του «σιναφιού». Ένας ήχος φρέσκος, δυνατός, χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, ένας ήχος με το ένα πόδι στο παρελθόν και τη ματιά στραμμένη σταθερά στο μέλλον. Ας επαναλάβουμε ότι δεν έχουμε ένα αριστούργημα εδώ, αλλά μια δυνατή πρόταση, υποστηριζόμενη από τραγούδια όπως το "Inside The Fire, το ομώνυμο “Indestructible”, το "Deceiver", ή το "Curse" με τα δυναμικά riff και τη σταθερή φωνή του David Draiman.
Όπως ίσως καταλαβαίνετε, το στοίχημα είναι όλο δικό τους και εάν το Indestructible πετύχει τα νούμερα πωλήσεων των προηγούμενων άλμπουμ τους, τότε τίποτε δεν εμποδίζει τους Disturbed να συνεχίσουν να πειραματίζονται προς την ίδια θετική κατεύθυνση, δείχνοντας παράλληλα τον δρόμο και στους υπόλοιπους.
