Στους καιρούς που ζούμε τα μεγάλα ονόματα χτίζονται βάσει του τι θυμίζουν οι δημιουργίες τους. Το star system, ή έστω αυτή η περίεργη παραφυάδα του που αφορά στο rock, δεν προβάλλει τις πρωτοποριακές δημιουργίες. Πρόκειται για γεγονός φυσικό, αφού το easy listening πουλάει περισσότερο και τα ραδιόφωνα είναι περισσότερο δεκτικά σε αυτές τις μουσικές.
Όλα αυτά τα έχουμε ξαναπεί και τα έχουμε ξαναβρίσει. Έλα όμως που υπάρχουν φορές οι οποίες βγαίνουν και πράγματα, όχι από το πουθενά, που σε κάνουν να χαίρεσαι τη μουσική αυτή καθαυτή. Ένας τέτοιος δίσκος είναι και το Stay Positive, το άκουσμα του οποίου σε μεταφέρει σε κάποιο μικρό club στη Νέα Υόρκη, όπου οι συναυλίες είναι διασκεδαστικές, απελευθερωτικές και σε κάνουν να ξεφεύγεις από την καθημερινότητα.
Το προηγούμενο album τους, Boys And Girls In America, ήταν καλό, αλλά μονομανές. Η συνταγή που ακολουθούσαν επαναλαμβανόταν σε ένα σταθερό μοτίβο, το οποίο καταντούσε μερικές φορές κουραστικό. Τώρα, όμως, η μπάντα φαίνεται ότι ωρίμασε μουσικά και έφτιαξε έναν δίσκο συμπαγή, μεστό και ουσιαστικό. Έναν δίσκο με συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, κάτι που δεν τον κάνει άνισο, αλλά του προσδίδει μια ποικιλία πρωτοφανή.
Ο Craig Finn, η φωνή του συγκροτήματος, περισσότερο εξιστορεί, παρά τραγουδάει και θυμίζει έντονα τον Bruce Springsteen. Η μουσική των Hold Steady έχει τη δυναμική των διασημότερων συναδέλφων τους από τη δεκαετία του 1980 και του 1990, ενώ οι ενορχηστρώσεις φέρνουν στο νου μας εκείνες του Magic, πιο λιτές, αλλά εξίσου εντυπωσιακές. Χαρακτηριστικά παραδείγματα το ομώνυμο κομμάτι και το “Joke About Jamaica”.
Οι Hold Steady γενικά δεν κάνουν κάτι εξαιρετικά πρωτοποριακό. Άλλωστε το κυνήγι της πρωτοπορίας πολλές φορές έφερε τραγικά αποτελέσματα. Παίζουν ωραίο αμερικάνικο rock και προσφέρουν ωραίες στιγμές. Και αυτό αρκεί…
