Με τον De La Rocha πάντα έχεις το εξής ερώτημα. Πόσο αινιγματικός μπορεί να γίνει; Και, για την ακρίβεια, πόσο απρόβλεπτος; Εκπλήσσοντας πολλούς, ο αεικίνητος performer έφυγε από τους Rage Against Τhe Machine, αναγκάζοντας Morello και σία να αλλάξουν δομή, όνομα και φυσικά τραγουδιστή (βλέπε Chris Cornell), μεταπηδώντας στο ημι-επιτυχημένο (με εμπορικούς και καλλιτεχνικούς όρους) πείραμα των Audioslave: παραδεχόμενοι, ουσιαστικά, ότι η Λουδίτικη Οργή δεν μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς το σήμα κατατεθέν της, τα φωνητικά του δαιμόνιου Zack. Ο οποίος, φυσικά, ξέρει την αναγνωρισιμότητα της φωνής του και το ειδικό βάρος που φέρει αυτή η αναγνώριση - από τη Μασαχουσέτη έως τη Νέα Ζηλανδία. Τα ακτιβιστικά μανιφέστα του περνάνε πάντα μέσα στη δουλειά του και αυτό δεν εμποδίζεται καν από τις επανασυνδέσεις των (και πάλι προς τη δόξα τραβούν) Rage Against The Machine. Με guest παρουσίες σε πολλά ανάλογα της οπτικής του albums (όπως του Saul Williams) και με αυτό το μόνιμο θυμωμένο βλέμμα, ο chicano αποφάσισε να στήσει μαζί με τον drummer Jon Theodore (πρώην Mars Volta) ένα πραγματικά ευέλικτο σχήμα με το απίθανο όνομα One Day As A Lion. Το παρόν EP είναι το πρώτο πόνημα της μπάντας.
Ο ίδιος ο De La Rocha έχει κρατήσει για τον εαυτό του, εκτός του ρόλου του στο μικρόφωνο, αυτόν του παραγεμιστή με ήχους ανάμεσα στα χτυπήματα του Theodore. Πετυχημένα, είναι η αλήθεια, αν και σε περιπτώσεις νομίζεις ότι πρόκειται για μία παραμορφωμένη πληκτροφόρα κιθάρα του Morello. Η αίσθηση φεύγει γρήγορα (ευτυχώς) και οι επαναλαμβανόμενες ακροάσεις του δίσκου αποκαλύπτουν τις αρετές του. Καταρχήν, ο Jon Theodore - και αυτό πραγματικά δεν χρειάζεται ούτε καν δεύτερη ακρόαση - είναι πολύ καλός στον δικό του ρόλο. Με πολύ σωστά ηχογραφημένα τύμπανα (ακούς το ξύλο να πάλλεται), ελίσσει εαυτόν σε συνεχείς κρούσεις και αντικρούσεις, άρσεις και σπασίματα του ρυθμού, που αντικειμενικά κατατάσσονται σε αυτή τη γοητευτική κατηγορία drumming η οποία ελκύει τα καλύτερα στοιχεία του hardcore και του fusion: τα τελευταία, άλλωστε, χρόνια πολλά παιδιά των Η.Π.Α. που τα μυαλά τους είναι στον «down in the street» ήχο την ίδια στιγμή σπουδάζουν και μελετούν σαν παλαβόγεννες στα αμερικάνικα κονσερβατόρια (σημ. αρχισυντάκτη: σαν...παλαβόγεννες;;!!). Μια χαρά, όταν αποφοιτούν άνθρωποι σαν τον Theodore.
Οι συνθέσεις είναι φανερό ότι είναι παιγμένες με διάθεση και δύναμη. Αν και η εναρκτήρια σύνθεση ("Wild International") σε καθιστά «Σκεπτόμενο» του Ροντέν σε σχέση με το πόσο έχει προχωρήσει ο De La Rocha (ίδια μανιέρα στη φωνή, ίδια εφέ στην επεξεργασία φωνητικών, ίδια τρυκάζ με Rage Against The Machine στις εισόδους του ρεφρέν), εντούτοις οι εντυπώσεις αλλάζουν προς το καλύτερο όσο προχωράμε στις υπόλοιπες 4 συνθέσεις του EP. Ο De La Rocha άδει πάντα σαν λυσσασμένος λύκος αλλά καταφέρνει και περνάει μέχρι και επιρροές από Jane's Addiction στην έκφανση της φωνής του ("Ocean View"). Το δε "If You Fear Dying", αν και αποτελεί μία παραλλαγή στη μελωδική γραμμή του "Wild International", σε κερδίζει με το λυσσώδες και σαρκαστικό σε ερμηνεία ρεφρέν του. Μαζί με το ομώνυμο με το όνομα της μπάντας τραγούδι στο φινάλε, αποτελούν μάλλον τις κορυφαίες στιγμές του μόλις 20λεπτου EP των One Day As A Lion. Το αναμενόμενο, τελικά, νικιέται από την πείρα και τη διάθεση για άμεσο, κεντραρισμένο rock 'n' roll. Θα ήταν κρίμα μία μπάντα με ένα τόσο θαυμάσιο όνομα να έβγαζε έναν ξεπλυμένο δίσκο (αναφορά στη φωτό του George Rodriguez, όπου ο διάσημος φωτογράφος απεικόνισε το σύνθημα «Καλύτερα μία μέρα ως Λιοντάρι, παρά μία ζωή ως Αρνί» το οποίο είχε γραφτεί σε τοίχο). Περιμέναμε, βέβαια, κάτι πιο νεωτεριστικό, αλλά οι δυναμικές του ντουέτο μας αποζημιώνουν. Ακόμα και εκεί όπου περιστασιακά οι στίχοι του De La Rocha στερούνται έμπνευσης, αποτυπώνοντας αποκλειστικά συνθήματα.
