Seattle 2008. Κοντά 20 χρόνια από την εμφάνιση του grunge, το Seattle εξακολουθεί να παράγει ονόματα. Ένα από τα μικρά διαμάντια της ιστορίας του θα αποτελέσει, εν αρχή τουλάχιστον, το πρώτο album των Blakes. Τρεις ταλαντούχοι νεαροί παρουσιάζουν ένα αξιόλογο υλικό, που επεκτείνεται σε 13 εκτελέσεις ρομαντικές όσο και οργισμένες. Από το εξώφυλλο ακόμα καταλαβαίνει κάποιος ότι δεν πρόκειται για ένα χαλαρό άκουσμα αλλά ούτε και για κάτι δυνατό - δεν θα βρείτε hard rock ακούσματα και metal καταστάσεις εδώ. Αντιθέτως, έχουμε ένα συνδυασμό μελωδίας και δυναμισμού.
Ο δίσκος είναι απόλυτα μεστός, τα κομμάτια δεμένα μεταξύ τους και οι κιθάρες σε πρώτο πλάνο. Με λίγα λόγια ό,τι ακριβώς ζητά ένας αμετανόητος φαν της pop & rock σκηνής. Το “Two Times” ανοίγει την αυλαία αρκετά καλά, αν και για εισαγωγικό κομμάτι θα προτιμούσα το “Magoo”. Όπως και να ’χει και τα δύο είναι δυναμικά κομμάτια με ωραίες κιθάρες. Μέχρι και τα μέσα του δίσκου όλα βαίνουν μια χαρά χωρίς κάποιο βαρετό κομμάτι. Και τότε ακριβώς έρχεται το “Lintwalk”, ένα από τα ωραιότερα κομμάτια της χρονιάς, ένα μελωδικό αριστούργημα που θα κάνει, όσους μπορούν να ταυτιστούν μ’ αυτό, να δακρύσουν. Η συνέχεια ως το τέλος είναι ικανοποιητική με τα “Vampire” και “Lie Next To Me” να ξεχωρίζουν.
Δεν θα μπω στη διαδικασία σύγκρισης των Blakes με κάποιο παρεμφερές συγκρότημα. Η δουλειά τους είναι καλή και πολλά υποσχόμενη για πρώτο δίσκο. Έτσι κι εγώ ελπίζω σε μία αντίστοιχη και φυσικά καλύτερη συνέχεια.
Aκούστε εδώ!
