Το α-λα-Ρομπέν Των Φτωχών προμοτάρισμα του πρώτου single του λονδρέζικου electro-rock κουιντέτου (“Free Things For Poor People”), με τον Bnann και την παρέα του να σκορπούν από την κορυφή ενός λεωφορείου 2.000 λίρες σαν να ήταν πετσετάκια, θα μπορούσε να επαναληφθεί και στην υπερχρεωμένη, αναπτυξιακά χειμαζόμενη και παρα-οικονομικώς ακμαία ημετέρα, με σουρεαλιστικά αποτελέσματα. Φανταστείτε ρακοσυλλέκτες και επαίτες να λυσσάνε με γιαπο-ειδή «κουστούμια» για ένα 20ευρο, υπό το φόντο της Βουλής! Αυτό που ενδεχομένως να αγνοούσαν είναι πως η ασφαλέστερη επένδυση αυτών των χρημάτων βρίσκεται στα πλησιέστερα δισκοπωλεία, εκεί όπου τους αναμένει το φίλα προσκείμενο στα ερτζιανά και στα μεγάλα στάδια Universe In Reverse των Infadels, βαρυφορτωμένο με riffs από μασίφ, μολυσματικά ρεφρέν και ατελείωτα hooks, στοιχειοθετώντας μια ελαφρώς πιο στρογγυλεμένη και rock δουλειά σε σχέση με το προ τριετίας ντεμπούτο τους.
Μην πηγαίνει όμως το μυαλό σας στο κακό καθώς εδώ δεν υφίσταται «βλαχο-rawk» τύπου “Riot City Blues” των Primal Scream· εξάλλου ένας παραγωγός του εκτοπίσματος και της αισθητικής του Youth (Verve, Guns ‘n Roses) δεν θα προχωρούσε σε τέτοιο απονενοημένο διάβημα. Απλώς το bang της ηχητικής σύγκρουσης ανάμεσα στον πιο ορθόδοξων καταβολών Bnann και τον ηχητικό αλχημιστή του group Matt Gooderson έδωσε πνοή σε ένα album που δεν φοβάται να εκτεθεί και να πρωταγωνιστήσει. Πώς θα μπορούσε να αρκεστεί σε ρόλους κομπάρσου, όταν έχει να επιδείξει ηχητικό πλουραλισμό, ευδιάκριτο μελωδικό πυρήνα και σαφή ηχητική προσέγγιση; Με ποιο τρόπο θα μπορούσες να κλείσεις μάτια και αυτιά στο “Play Blind”, όταν τα εκκωφαντικά ηλεκτροφόρα έγχορδα του ρεφρέν σκορπούν ανέμους και θερίζουν θύελλες; Ποιος θα μπορούσε να προσπεράσει τη φεστιβαλική, υγιώς μαζική δυναμική που φέρει το αλάνθαστο single “Make Mistakes” ή ακόμα να μην έχει στην πρωινή play list του mp3 player του το ανθεμικό “Free Things For Poor People”, ειδικά όταν βαρυγκωμάει σερνάμενος προς τη δουλειά; Έξυπνο και το σμίξιμο των synths με τις κιθάρες στο “Code 1”, ένα ίσως ιδανικό εναρκτήριο λάκτισμα για τα δυναμικά τους live.
Το δεύτερο μισό του album ολοκληρώνει την αίσθηση πως οι U2 τελικά επικράτησαν του James Murphy: απανωτά κιθαριστικά riffs, αψεγάδιαστα τοποθετημένα εκατέρωθεν σπιντάτων synths και ογκωδών drums στο “ A Million Pieces”, μια αχρείαστη μπαλάντα (“Don’t Look Behind You”), ένα ευαίσθητο και πιο προσωπικό mid-tempo κομμάτι (“Chemical Girlfriend”) και για το φινάλε όλο το οπλοστάσιο παρόν, άρτια μιξαρισμένο και προορισμένο για δυνατές ακροάσεις. Το Universe In Reverse δεν θα ταρακουνήσει το «εναλλακτικό» μουσικό στερέωμα ούτε θα βρίσκεται στα ευπώλητα στο τέλος της σαιζόν. Θα χορευτεί στα indie στέκια, θα αποθεωθεί στα φεστιβάλ και θα ακουστεί στη διαπασών με τα παραθυρόφυλλα ανοιχτά· ικανή συνθήκη για τον γράφοντα ώστε να το εντάξει στα προτεινόμενα…
