Οι Lachaise, άλλο ένα «μεταλλοειδές» συγκρότημα το οποίο ξεπήδησε από τη γειτονική Ιταλία, κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους Silent Cries For Help ευχόμενοι να γίνουν διεθνώς γνωστοί, κάτι που προς το παρόν φαντάζει απίθανο έως ακατόρθωτο. Κι αυτό επειδή το Silent Cries For Help δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί ολοκληρωμένη δουλειά. Για την ακρίβεια βρίσκεται πιο κοντά σε demo, παρά σε studio album.
Ενώ η εισαγωγή του δίσκου, κιθάρα και synths, δεν ήχησε καθόλου άσχημα, δυσκολεύτηκα πολύ να τον ακούσω μέχρι τέλος, καθώς η ηχογράφηση είναι ερασιτεχνικότατη και κουράζει το αυτί. Το μουσικό κομμάτι δεν θα ήταν κακό αν οι ερμηνείες και το παίξιμο των οργάνων δεν κυριεύονταν από έλλειψη πρωτοτυπίας και δυσαρμονία, αν η ένταση του ήχου και η παραγωγή δεν ήταν τελείως άνιση, και αν η τραγουδίστρια, Annalisa Monticelli (Anya), δεν κατέφευγε σε παραφωνίες και ολέθριες κραυγές – προσπαθώντας να θυμίσει άλλοτε Anouk και άλλοτε Cristina Scabbia (Lacuna Coil) – παράλληλα με ένα πανδαιμόνιο από χαμηλά ηχογραφημένες κιθάρες, drums, πιατίνια, ασυντόνιστα πλήκτρα και ανύπαρκτο μπάσο, καθώς και θόρυβο στο background. Τα φωνητικά με πολλή εξάσκηση μπορούν να βελτιωθούν καθώς η κοπέλα δεν έχει άσχημη χροιά, αλλά πιστεύω πως οι μπαλάντες (“Start Again”, “It’s Just A Dream”) της ταιριάζουν περισσότερο – όταν δεν περιλαμβάνουν ουρλιαχτά και απότομα ανεβοκατεβάσματα, εννοώ, είναι συμπαθητικές. Στα περισσότερα κομμάτια, ενώ το κουπλέ κάτι πάει να κάνει από άποψη μελωδίας – αν το δει κανείς έξω από το πλαίσιο της κακής ηχογράφησης φυσικά – το ρεφρέν έρχεται να μας τα χαλάσει, όντας τριπλάσιο σε ένταση και ενέργεια από το ήρεμο κουπλέ. Για να μη θίξω τα φτωχά Αγγλικά, σε στίχους του Suspiria και σε απόδοση της Anya, πέρα από το υποτονικό ντουέτο με τον κύριο που απαγγέλλει τους στίχους του “S.C.F.H.”, του οποίου η προφορά μόνο με του Fernando Ribeiro (Moonspell) μπορεί να συγκριθεί. Χωρίς να έχω κάτι με τους Moonspell, η προφορά αυτή ακούγεται αστεία και δεν με πείθουν ισχυρισμοί του τύπου «είναι επίτηδες». Ίσως το radio edit του “Short Life”, που περιέχεται ως bonus track στο CD, να είναι αρκετά «catchy», αλλά και πάλι, η υπομονή του ακροατή έχει φτάσει σε σημείο εξάντλησης ακούγοντας όλα τα προηγούμενα.
Έχοντας ως δείγμα το Silent Cries For Help, δεν βλέπω το λόγο οι Ιταλοί Lachaise να εντάσσονται στο πεδίο της gothic rock, όπως κακώς συμβαίνει, διότι κατ’ εμέ δεν θυμίζουν gothic rock ούτε στο ελάχιστο. Αντίθετα, μάλλον προς Lacuna Coil-meets-Evanescence τείνει η περιγραφή (καταστροφική μίξη;). Το γεγονός ότι πρόσφατα έπαιξαν support στους Christian Death με άφησε να απορώ, από την άλλη ίσως η μπάντα να παίζει καλύτερα live, ποιος ξέρει. Πριν ειπωθεί οτιδήποτε τελικό, χρειάζονται σίγουρα πάρα πολλή δουλειά για να επιτευχθεί βελτίωση. Σε κάθε περίπτωση, η παρούσα κυκλοφορία δεν τους κολακεύει καθόλου, αντίθετα τους αδικεί. Κρίμα, γιατί το εξώφυλλο με προϊδέασε για κάτι καλύτερο.
