Πρέπει να παραδεχτώ σε αυτόν τον καλλιτέχνη ότι έχει το γνώθι σ’ αυτόν: μόνο αν κατοικείς στο φεγγάρι τις τελευταίες δύο-τρεις δεκαετίες έχεις μείνει τόσο πίσω στην εξέλιξη της μουσικής. Και αυτό γιατί όλα στο Rocket Attack, από τον τίτλο, το όνομα του καλλιτέχνη, το εξώφυλλο, και φυσικά το περιεχόμενο, σίγουρα δεν ανήκουν στη σημερινή εποχή.
Ο κύριος Micke (Mimo) Moberg κατάγεται από τη Σουηδία, και είναι μια μπάντα μόνος του. Αυτό σημαίνει ότι παίζει τα περισσότερα όργανα μόνος του, γράφει τα κομμάτια του μόνος του, και γενικά νοσταλγεί τις παλιές καλές rock εποχές μόνος του. Το Rocket Attack (που είναι αξιοπερίεργο το πώς κυκλοφόρησε από μία καθαρά metal δισκογραφική εταιρεία), είναι πραγματικά ένας φόρος τιμής στους Hanoi Rocks, Asia, και τον Meat Loaf. Τα κομμάτια απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν κακές αντιγραφές. Αντιθέτως, αποτελούν πολύ καλές συνθέσεις, φτιαγμένα σύμφωνα με τη συνταγή των μεγάλων rock groups του ’70 και του ’80.
Το ομώνυμο “Rocket Attack” είναι απίστευτα καλό τραγούδι. Είναι κολλητικό, δυνατό, και έχει αυτά τα γνωστά, υπέροχα guitar solos που όλοι αγαπάμε. Μπορείς να ακούς ξανά και ξανά κομμάτια όπως και τα “Eagle Free” (είναι το καλύτερο και το πιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι όλου του album) και το “Dance Mama”, όπου ο συμπαθέστατος κύριος Moberg οδεύει στα χνάρια ενός πρώιμου David Bowie (Ω ναι!). Φυσικά, δεν υπάρχουν μόνο οι στιγμές για headbanging, αλλά και οι στιγμές για συγκινητικές μπαλάντες. Και εκεί τα καταφέρνει, με το πολύ καλό “In Love And Memory” να ξεχωρίζει. Θα πιάσεις τον εαυτό σου να τραγουδάει αυτά τα ελαφρώς γελοία στιχάκια για επαναστάσεις και ηρωισμούς, αλλά αυτός ο άτιμος τύπος έχει φτιάξει τόσο έξυπνα τα κομμάτια του, που δεν λένε να φύγουν από το μυαλό σου! Γιατί αυτός ο άνθρωπος που εν έτει 2008 γράφει κομμάτια σαν το “President Of Madness” και το “I’m Your God”, πρέπει να διαθέτει πολύ χιούμορ (δεν μπορούσα να διαλέξω ένα συγκεκριμένο στίχο να παραθέσω, πρέπει να το ακούσετε ολόκληρο!).
Η παραγωγή είναι καλή, αλλά δεν είναι και άριστη, κυρίως λόγω του γεγονότος ότι τα drums έχουν προστεθεί ηλεκτρονικά, κάτι που αφαιρεί πόντους από το όλο σύνολο. Επίσης η φωνή του Moberg δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να συγκριθεί π.χ. με αυτή του Meat Loaf, κάτι που φαίνεται ότι προσπαθεί διακαώς. Αν πάντως ο στόχος του Άντρα Από Το Φεγγάρι ήταν να προσφέρει διασκέδαση, το πετυχαίνει και με το παραπάνω. Αν πάλι δεν ήταν, καλύτερα να μπει στη χρονοκάψουλα…ή στον επόμενο πύραυλο για τα πάτρια εδάφη.
