Την απασχόληση στο δισκοπωλείο στο Beaverton ακολούθησε μια ανεξάρτητη παραγωγή (Accelerated Slow Motion Cinema EP), δύο στην Cavity Search (Com – Plex και Young Effectuals) και μία στη Sub Pop (Love & Distance). Οι Brandon Summers και Benjamin Weikel παραδίδουν το Keep Your Eyes Ahead, δίσκος που χρειάζεται ακροάσεις αλλά παραμένει τίμιος απέναντί σου σε κάθε στιγμή του. Δίσκος έντονα επηρεασμένος από το περιστατικό που συνέβη στον Summers, όταν κατά την διάρκεια της περιοδείας τους το 2006 έχασε τη φωνή του, ενώ στράφηκε για ένα διάστημα στο ουίσκι και τα βιβλία, ένα από τα οποία ήταν η βιβλιογραφία του Bob Dylan. Αποκρυσταλλώνονται, θαρρείς, εδώ τα συναισθήματα που βιώθηκαν μέχρι να επανέλθει η φωνή, αυτή η ευτυχία του Επίκτητου που συνειδητά ή ασυνείδητα χρησιμοποιούμε όταν μας πιάνει ο νόμος του Μέρφυ, η αισιοδοξία που απαιτούμε από τον εαυτό μας.
Κιθαριστικά τοιχώματα υψώνονται, distortion, πτυχές από electronica, post προσεγγίσεις, μελωδικά riffs, samples και ακουστικές Ντυλανικές στιγμές παντρεύονται και υποστηρίζονται από έξοχο drumming και προσεγμένη παραγωγή, με τον Summers να επιτυγχάνει η μουσική αισθητική του δίσκου να είναι προέκταση της φωνής του (και το αντίστροφο). Οι Helio Sequence ξεκινούν με τη συνήθη αισθητική τους, ένα μίγμα από κάμποσο indie, κάμποση electronica και post με τα “Lately, Can’t Say No” και “The Captive Mind”, γεμάτα από φασαριόζες λεπτομέρειες και ευγενικά ξεσπάσματα. Ακουστικά χτυπήματα ακολουθούν με το “You Can Come To Me”, που πατά σε πιο folk βήματα, για να «βρωμίσει» όμως όμορφα στο τελείωμα και να προετοιμάσει το έδαφος για το τρίξιμο των δαχτύλων του Summers στην ακουστική του κιθάρα, στο “Shed Your Love”, που δεν έχει να ζηλέψει κάτι από τα περισσότερα τροβαδούρικα τραγούδια που κυκλοφορούν εκεί έξω, και σπινθηροβολεί μέσα στην πτυχωτή παραγωγή του δίσκου. Η επιρροή του Dylan είναι βέβαια περισσότερο εμφανής στα δύο τελευταία κομμάτια, όπου ο Summers τον θυμίζει, με πιο έντονα φωνητικά. Προηγούνται όμως τρία αξιοπρόσεχτα κομμάτια. Στο ομότιτλο “Keep Your Eyes Ahead” ξεχωρίζει το μπάσο, το οποίο συνδυάζεται πολύ καλά με τα drums για έναν πιο χορευτικό, υπολανθάνοντα disco ρυθμό. Το “Back To This” και το “Hallelujah” «κουμπώνουν» τη μελωδικότητα του δίσκου, με το δεύτερο να εξελίσσεται επικά με τα σταθερά drums και το synthesizer σε ένα γεμάτο χορευτικό κλείσιμο. “And we all just descend down to the mud and the dirt / And we all go insane from the pain and hurt / And all of us are swayed by the hungry pale moon / But we all wake up clear in the broken afternoon”, έρχεται να σου πει πολύ απλά και στωικά το “Broken Afternoon”, για να δρασκελίσει ο Summers τα χρόνια που τον χωρίζουν από τον τροβαδούρο που επισκέφτηκε την κόλαση και επέστρεψε με τις καψαλισμένες του εμπειρίες. Το “No Regrets” κλείνει εύθυμα το δίσκο σκορπώντας την country/gospel βραχνάδα του υπό τους ήχους της φυσαρμόνικας. Εύθυμα, όπως τραγουδούσε και το σπουργιτάκι η Edith το “Non, Je Ne Regrette Rien” της. Εύθυμα, αφήνοντας στην άκρη μια από τις μεγαλύτερες ασθένειες του δυτικού κόσμου. Τη μεταμέλεια. Αυτή είναι μια άλλη ιστορία όμως.
Το Keep Your Eyes Ahead αποδεικνύει πόσο καλό ντουέτο αποτελούν οι Brandon Summers και Benjamin Weikel. Προσωπικά, θεωρώ ότι η φόρμουλα του folk, βέβαια, λειτουργεί καλύτερα, αλλά ο καιρός θα δείξει. Σίγουρα είναι ένας καλός δίσκος, αλλά από κει και πέρα; Αν και αμφέβαλλα αρχικά για τη βαθμολογία, σκέφτηκα πως αξίζει, διότι χρειαζόμαστε δίσκους που έχουν πάντα κάτι να σου πουν, ιδιαίτερα όταν όλοι αυτοί που γεμίζουν στάδια, μπαρ και αλάνες, που τραντάζουν την ανθρώπινη ύπαρξη και την κάνουν ακτινογραφία ή αποτελούν το νέο hype, απλώς κουράζουν.
