Υπάρχει η περίπτωση, αν δεν είστε φανατικοί οπαδοί της rap και hip hop μουσικής, να μην έχετε ακούσει ξανά το όνομα του Flo Rida - που παραδόξως κατάγεται από τη Florida! Σίγουρα όμως θα έχετε ακούσει το χιτάκι του “Low”, το οποίο είναι ακριβώς αυτό που ακούγεται από τα κωλοφτιαγμένα αυτοκίνητα που περνούν με 150 χιλιόμετρα από τα στενά και τις γειτονιές - αλλά και κάνουν τον γύρο της πλατείας Μπουρναζίου, μεταξύ των άλλων στεκιών τους - έχοντας συνήθως την ένταση του θεοπανάκριβου ηχοσυστήματος του οχήματος στο 11 (απορία: ακούν καθόλου όταν κατεβαίνουν από εκεί μέσα;). Το “Low”, λοιπόν, είναι το φετινό “Smack That” (χωρίς να σημαίνει ότι αυτό το τελευταίο απουσιάζει από το τρέχον ρεπερτόριο), και από μια άποψη, αυτός είναι ένας καλός λόγος να αποκτήσετε αυτό το cd, επειδή δεν θέλετε να είστε εκτός επικαιρότητας, έτσι δεν είναι;
Το τραγούδι αυτό πήγε στην κορυφή του Billboard Hot 100 (προσέξτε ως εκ τούτου μην καείτε…), και σ’ αυτό μάλλον βοήθησε η παρουσία του στο soundtrack της ταινίας Step Up 2: The Streets. Στον σκοπό του κομματιού χορεύουν στην ταινία μια παρέα από πιτσιρικάδες οι οποίοι έχουν σηκώσει το γάντι μιας άλλης ομάδας χορευτών του δρόμου, κι έχουν αποφασίσει να τους κάνουν να φάνε τη σκόνη τους σ’ έναν κρυφό διαγωνισμό που ανακοινώνεται τελευταία στιγμή. Φυσικά δεν χρειάζεται να ρωτήσετε ποια ομάδα κερδίζει, εκείνη της όμορφης και τσαμπουκαλούς, με την καλή έννοια, πρωταγωνίστριας. Μέχρι να γίνει αυτό, οι θεατές έχουν παρακολουθήσει ορισμένες φοβερές και εξαιρετικά δύσκολες χορευτικές φιγούρες (και μη ρωτάτε πώς ξέρω τόσες λεπτομέρειες για την ταινία, απλά την έχω δει, μη ρωτάτε…).
Λέει όμως τίποτα το υπόλοιπο album του Flo Rida; Όπως το δει κανείς! Είναι φουλ εμπορικό hip hop, οπότε, όποιος έχει πρόβλημα με τις γυαλιστερές παραγωγές και τα προβλέψιμα μπητάκια, καλό θα είναι να απέχει. Κατά τα άλλα, και ο Timbaland δηλώνει το παρόν εδώ, και ο Will.I.Am των Black Eyed Peas, και ο Lil Wayne, και ο Sean Kingston, και ο T-Pain, που βάζει το χεράκι του στο “Low”, και ορισμένοι ακόμη μικρότερου βεληνεκούς. Όπως γίνεται κατανοητό, δεν υπάρχει ούτε υποψία από κάτι διαφορετικό που να κάνει υπερήφανο τον χώρο στον οποίον κινείται, συμπαθητικό είναι και τίποτα παραπάνω ή λιγότερο. Κατά τα άλλα, βλέποντας τον Flo Rida στο εσώφυλλο με την πλάτη του καλυμμένη από τατουάζ, γιγάντιο και απειλητικό, μου έρχεται στο μυαλό ο Mr T. χωρίς τη μοϊκάνα. Αυτό είναι καλό τώρα;
