Οι Lowgold είναι μια μπάντα που έχει κυκλοφορήσει άλλα τρία albums από το 2001, φαίνεται ότι έχει όρεξη για δουλειά, αλλά την έχει μουντζώσει η μοίρα. Έβγαλαν τον πρώτο δίσκο τους, Just Backward Of Square, στην αξιόλογη Nude, η εταιρία έπειτα βάρεσε διάλυση, έβγαλαν στη Sanctuary το Welcome To Winners, που δεν περπάτησε ιδιαίτερα, και τώρα έφτιαξαν το δικό τους label μπας και μπορέσουν να βγουν στην επιφάνεια για λίγο παραπάνω. Ποιο το ηθικό δίδαγμα σε αυτή τη μικρή ιστορία; Ότι αν δεν έχεις και τα ελάχιστα εταιρικά / δισκογραφικά εφόδια να στηρίζουν την προσπάθειά σου, τότε είναι απίστευτα εύκολο να σε ξεχάσουν και οι καλύτεροι fans σου.
Η τριάδα των Lowgold θα μπορούσε, υπό διαφορετικές συνθήκες, να έχει ένα συμβόλαιο σε κάποια πολυεθνική και να σκίζει στα charts, τα πράγματα όμως ήρθαν αλλιώς και ο «ηγέτης» τους, Darren Ford γράφει low και mid tempo κομμάτια, εν πολλοίς πανομοιότυπα μεταξύ τους, τα οποία στερούνται κάποιας εξαιρετικής ιδέας. Η φωνή του είναι κάτι ανάμεσα σε Chris Martin και μελιστάλαχτο κακέκτυπο του Chris Cornell, ενώ η ενορχήστρωση θυμίζει επικίνδυνα Keane, με εξαίρεση τα “Just Like Skin” (που δείχνει την αξεπέραστη επίδραση των Cure των 1990’s) και “Dead Sea”, όπου οι κιθάρες αγριεύουν και παράγεται κάτι ενδιαφέρον. Η παραγωγή, που δεν είναι κακή άλλα απλά συνηθισμένη, ανήκει από κοινού στον ηγέτη Ford και τον Dan Roe, ο οποίος, μεταξύ άλλων, έχει υπάρξει βοηθός μηχανικός ήχου της Madonna και του Peter Gabriel.
Από αυτό το βήμα προκαλούμε τις μεγάλες δισκογραφικές να προσλάβουν τους Lowgold εδώ και τώρα. Κατά πρώτον, για να ικανοποιηθεί το εμπορικό όνειρο των τριών Άγγλων και, κατά δεύτερον, για να επιβεβαιωθεί ότι οι stars γίνονται, δεν γεννιούνται. Και μετά να δούμε πώς θα στέκονται κάτι μπάντες τύπου Feeling…
