Τι σόι δίλημμα είναι αυτό στο οποίο μας βάζει το τρίο από το Louisville του Kentucky (επρόκειτο για κουαρτέτο, αλλά μετά την αποχώρηση του κιθαρίστα Zeke Buck έμειναν τρεις - χωρίς κούκο); Ούτε το ένα (VHS), πολύ δε περισσότερο ούτε το άλλο (Beta): ποιος χρειάζεται αυτά τα άχρηστα σήμερα κατασκευάσματα με τη μέτρια ποιότητα εικόνας και το δύσχρηστο μπρος-πίσω όταν θέλεις να βρεις μια συγκεκριμένη σκηνή; Από την άλλη, πώς θα μπορούσε το group να δηλώσει τον ελαφρώς ρετρό του χαρακτήρα και τις νοσταλγικές του ματιές σε μουσικά στυλ του παρελθόντος μέσω του ονόματός του; Σίγουρα όχι αν ονομαζόταν HD Or BluRay…
Τους θυμάμαι που λέτε τους VHS Or Beta από το έξοχο ντεμπούτο τους album Night On Fire - που το ξανάκουσα με την ευκαιρία αυτού του δεύτερου δίσκου τους, και το απόλαυσα για μια ακόμη φορά. Έριξα και μια κλεφτή ακρόαση και στο Le Funk, που ήταν το πρώτο τους EP το οποίο τα ξεκίνησε όλα και που είχε επανακυκλοφορήσει με την προσθήκη τριών remixes στο κομμάτι Solid Gold (το ένα μάλιστα είχε γίνει από τον Bob Mould και το άλλο από τους Freaky Chakra) - κι ήταν μια χαρά κι αυτό. Εκείνο που δεν είναι καθόλου μια χαρά είναι το Bring On The Comets. Γιατί φανερώνει ανοιχτά ένα συγκρότημα το οποίο προσπαθεί πολύ να επαναλάβει τον παλιότερο, αξιολογότερο εαυτό του. Δεν έχουν πια συνθέσεις όμως, κι αναλώνονται στην επίδειξη ενός μαθηματικά υπολογισμένου indie - dance crossover, που μπορεί και να έχει την πλάκα του όταν σου σκάσει στη μούρη ενώ έχεις πιει τα δέοντα κι έχεις μπει για τα καλά στο trip να χορεύεις οτιδήποτε έχει ρυθμό, κιθάρες και μπλιμπλίκια πίσω τους, αλλά, όταν καθίσεις να το ακούσεις ψύχραιμα και με προσήλωση, μοιάζει με χυλό που εύχεσαι να μπορούσες να επιστρέψεις σ’ εκείνους που σου τον έστειλαν πακέτο από το Αμέρικα.
Τίποτε δεν αποκλείει να τους λατρέψει το ραδιόφωνο της πατρίδας τους και να μας έρθουν με ισχυρό credit από την απέναντι πλευρά για να κατσικωθούν στα δικά μας playlist και στους χώρους όπου πηγαίνουμε καμιά φορά για να τσεκάρουμε πώς διασκεδάζει η νεολαία…Το μόνο που μπορεί να μας σώσει είναι η πολυκοσμία η οποία επικρατεί εκεί στα ξένα, αλλιώς από συγκροτήματα που έχουν βάλει γινάτι να αντιγράψουν μέχρι τελικής πτώσης όλες τις βρετανικές μπάντες που πάσχιζαν όσο τίποτα να κάνουν το δικό τους μπαμ στην Γη της Επαγγελίας (βλέπε Psychedelic Furs, Comsat Angels, Bolshoi και τα λοιπά) με ψευδο-επικές κιθάρες και φωνητικά τα οποία νόμιζες ότι απαγγέλλουν τη Βίβλο, άλλο τίποτα…
