Το Red Square: We Come In Waves αποτελεί το ντεμπούτο των Ιταλών At The Soundawn. Όπως σε κάθε πρώτο album, περιμένεις να ακούσεις γιατί να ενδιαφερθείς για μια νέα μπάντα. Επομένως, οι προσδοκίες ίσως είναι πολλές. Όπως άλλωστε και οι επιρροές. Πρέπει να βρεθεί πάντα αυτή η ευαίσθητη χορδή που θα σε κάνει να τους ξεχωρίσεις από τον σωρό, και ειδικά σε ένα είδος όπως το hardcore ή το post-rock (αν προτιμάτε), αυτό φαντάζει κομματάκι δύσκολο. Τα παιδιά, λοιπόν, έβαλαν μαζί όλα τα κομμάτια των Isis, των Neurosis, των Tool και των System Of A Down, τα οποία τζάμαραν όταν έπαιζαν μουσική με τη παρέα τους, και κατέληξαν σε αυτό το αποτέλεσμα.
Κάθε κομμάτι αποτελεί και διαφορετική έκφανση των επιρροών τους από ό,τι υπάρχει σήμερα στον σκληρό ήχο - και όχι μόνο. Από το εναρκτήριο “Slight Variation”, που ξεκινάει με τις γνώριμες επιθετικές κραυγές, και κάπου στη μέση το διαδέχεται μια ατμοσφαιρική μελωδία και πιο μελωδικά φωνητικά. Αυτό, βέβαια, το κάνουν καλύτερα οι System Of A Down χρόνια τώρα. Στο “Submerged” και το “One Day Before”, οι μεταλλίζουσες κιθάρες μπερδεύονται με μία δόση από το post-rock των Mogwai, για να έρθει η καλύτερη στιγμή του album, το “Phone Will”, το οποίο είναι αυτό που περιέγραψα λίγο πιο πάνω: τα συνδυάζει δηλαδή όλα και ταυτόχρονα βγάζει και μια πρωτοτυπία, την οποία φαίνεται ότι μοχθούν να εμφανίσουν. Στις βάσεις που έθεσαν οι Tool κινείται το “Sundown In Rome” και το “Rain Falls”. Όταν το album κλείνει με το “Frames Of You”, η αίσθηση που σου μένει είναι ότι κάτι έμεινε ανολοκλήρωτο. Και είναι απολύτως φυσιολογικό να νιώθεις έτσι, καθώς, πόση πρωτοτυπία να χωρέσεις σε ένα album διάρκειας μόλις 30 λεπτών;
Μέτρησα τουλάχιστον πέντε συγκροτήματα τα οποία θα μπορούσαν να έχουν τα κομμάτια που υπάρχουν στο Red Square: We come In Waves ακούγοντάς το. Και πρόκειται για πολύ καλά κομμάτια, δομημένα σύμφωνα με όλα αυτά που έμαθαν από τους «μεγάλους» του σύγχρονου σκληρού ήχου. Οι At Τhe Soundawn, με λίγα λόγια, έφτιαξαν ένα πολύ αξιοπρεπές και αρκετά ελπιδοφόρο ντεμπούτο. Προσωπικά περιμένω το δεύτερο album τους. Εκεί θα αποδείξουν αν πρόκειται για αντιγραφείς ή από τις νέες ελπίδες του χώρου. Τους αξίζει να αποτελούν το δεύτερο.
