Τον φίλτατο Jon Teknik δεν τον είχα ακούσει ομολογουμένως ποτέ, ούτε καν σαν όνομα στην πιάτσα της σύγχρονης electronica, μέχρι τη στιγμή που μου δόθηκε το δισκάκι του για κριτική. Έτσι και εγώ πραγματικά δεν ήξερα τι να περιμένω από τον εν λόγω κύριο και τις μουσικές του. Όταν λοιπόν έφτασα σπίτι και τοποθέτησα το CD στο στερεοφωνικό του σαλονιού μου, έμελλε να λάβω μια ευχάριστη έκπληξη. Ο Jon Teknik ή μάλλον καλύτερα οι μουσικές του μου έμοιαζαν σαν κάποιο καλό φίλο τον οποίο είχα να συναντήσω πολύ καιρό και ξαναβρήκα μετά απο απροσδιόριστο αριθμό χρόνων.
Για να περιγράψω όμως τη μουσική που περιέχεται μέσα στον συγκεκριμένο δίσκο αρκεί νομίζω να πω πως είναι μία μουσική αναδρομή σε ό,τι αγαπήσαμε στην ηλεκτρονική σκηνή των πρώιμων 1990s. Άλλωστε, όπως δηλώνει κι ο τίτλος, οι περιεχόμενες εδώ συνθέσεις είχαν γραφτεί σε ένα διάστημα από το 1994 ως το 1999 - άλλο αν τώρα βρήκαν την οδό της κυκλοφορίας. Απο επιρροές και παρομοιάσεις άλλο τίποτα: ο Αphex Τwin, οι Autechre, ο Mike Paradinas, ο Squarepusher, ο Moby και οι Jam & Spoon είναι όλοι τους παρόντες εδώ, τουλάχιστον ως πνεύματα που στοιχειώνανε τον Jon Teknik όταν έγραφε τα εν λόγω κομμάτια. Σίγουρα βέβαια ο Jon Teknik έχει επηρεαστεί και από τον μεγάλο Jean Michel Jarre - όπως και όλοι σχεδόν οι προαναφερθέντες κύριοι - αλλά, εάν θα θέλαμε να παρομοιάσουμε κάπως τον ήχο του θα τον συνδέαμε πιο εύκολα με ένα απο τα προηγούμενα συγκροτήματα και καλλιτέχνες παρά με τον Jean Michel Jarre, κυρίως λόγω της ηχητικής συγκένειας μεταξύ του και των μεγαλύτερων σχημάτων της 1990s electronica.
Όσο για το ύφος του δίσκου, υπάρχουν κομμάτια τα οποία θα ικανοποιήσουν όλα τα γούστα, από τις acid αναμνήσεις των “Go Back” και “Move”, τα ευφορικά πρώιμα beats και σύνθια των “New York City” και “October”, καθώς και τα πιο κλειστοφοβικά, ambient τεχνοτροπίας “Mauve” και “Desolation”. Ο Jon Teknik μας βάζει θαρρεί κανείς στο αμάξι από το Back To The Future και μας πηγαίνει μία βόλτα στη διαδρομή της ηλεκτρονικής μουσικής, όπως αυτή διαμορφώθηκε στο πρώτο κυρίως μισό της, θυμίζοντάς μας ταυτόχρονα γιατί αγαπήσαμε τόσο αυτήν όσο και τα 1990ς γενικότερα με τη μουσική καινοτομία και πρωτοπορεία τους.
Ο ένας και μοναδικός λόγος που το συγκεκριμένο δισκάκι δεν παρέλαβε άλλο μισό αστεράκι ώστε να συμπεριληφθεί και στα προτεινόμενα albums του Avopolis είναι κυρίως διότι δεν προσφέρει τίποτα καινούργιο με τον ήχο του. Αλλά αυτό σαφώς και δεν σημαίνει πως εάν το ακούσει κάποιος που έζησε την έκρηξη της ηλεκτρονικής μουσικής εκείνων των ημερών δεν θα ενθουσιαστεί ή ακόμα και θα χορέψει μαζί του κατά στιγμές. Για τους fans του συγκεκριμένου ήχου ή απλά τους νοσταλγούς του παρελθόντος, ο Jon Teknik έχει φτιάξει το ιδανικό δώρο. Ένα παράθυρο στις μέρες της ξεγνοιασιάς τους.
