Με τον Fernando Ribeiro και την παρέα του δεν μπορώ να είμαι και ο πλέον αντικειμενικός κριτής. Το ατμοσφαιρικό, εσωστρεφές black που αντιπροσωπεύουν οι Moonspell σημάδεψε εκατομμύρια θυμωμένες εφηβείες και μαζί και την δική μου, χωρίς να σημαίνει ότι απευθύνονται μόνο στο κοινό αυτό.
Δύο χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία τους δισκογραφική απόπειρα και το Night Eternal δίνει αποστομωτική απάντηση σε όσους βιάστηκαν να θεωρήσουν τους Moonspell ξεγραμμένους. Πιο σκοτεινοί από ποτέ και πιο συνειδητοποιημένοι τεχνικά, αλλά και σε επίπεδο παραγωγής, παρουσιάζουν ένα πραγματικά εντυπωσιακό καινούργιο δίσκο. Έχοντας και τα μέσα και τη διάθεση και την πείρα, αλλά, πάνω από όλα, καθώς φαίνεται να έχουν προσέξει μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Εννέα τραγούδια σε μία παραγωγή σφιχτοδεμένη, με μελωδικότατα σημεία και ερμηνευτικά ξεσπάσματα, με κάνουν τα τολμάω να τους χαρακτηρίσω με μια πιο σκοτεινή εκδοχή των Radiohead. Κορυφαία δε στιγμή του δίσκου η…αντιμπαλάντα “Dreamless (Lucifer And Lilith)”, ένα κομμάτι που θα μπορούσε να είχε ξεπηδήσει κατευθείαν από το μυαλό του Edgar Allan Poe.
Οι Πορτογάλοι φαίνεται στον δίσκο αυτό να κρατιούνται με πείσμα μακριά από παντός είδους μουσικό διαχωρισμό. Όποιος βιαστεί να τους χαρακτηρίσει ξεκάθαρα metal θα έχει διαπράξει απλά ένα τεράστιο λάθος. Ένα πραγματικό δισκογραφικό διαμαντάκι για το 2008, σηματοδοτώντας ταυτόχρονα και μία νέα εποχή για το συγκρότημα. Οι fans ήδη τους περιμένουν μετά το Night Eternal στις 20 Ιουλίου στον Λυκαβηττό σε μια συναυλία, η οποία θα μετατρέψει μία καλοκαιρινή μέρα σε… συννεφιασμένη Κυριακή.
