Με έδρα τους το Λονδίνο, αλλά με ελληνικό «εγκέφαλο» και κινητήρια δύναμη, οι Livan ξεκινούν με μεγάλη όρεξη για να κατακτήσουν το δικό τους κομμάτι από την πίτα του σύγχρονου βρετανικού alternative ή indie (πείτε τον όπως θέλετε) κιθαριστικού ήχου. Τελικά μάλλον μένουν με την όρεξη, όπως θα αναλύσω παρακάτω, φανερώνουν όμως και ορισμένες αξιοσημείωτες αρετές στην πορεία, οι οποίες μπορεί στο μέλλον να τους οδηγήσουν σε πιο ενδιαφέροντα πράγματα από όσα ακούμε στο δισκογραφικό τους ντεμπούτο.
Πίσω από τα όσα ακούμε στο Democr[i]cy υπάρχουν δύο βασικοί συντελεστές. Ο ένας είναι ο τραγουδιστής και ηγέτης της μπάντας Κοσμάς Λιβανός, γιος πρώην Υπουργού, αδερφός βουλευτή και ανιψιός πρώην Πρωθυπουργού, ο οποίος όμως είχε μια προσωπική πορεία πολύ λιγότερο glamorous, όπου περιλαμβάνονταν σκληρά ναρκωτικά, τα κάγκελα του Κορυδαλλού, ακόμα και μια σφαίρα στο γόνατο. Ακούγοντας τον Κοσμά Λιβανό ή Livan (από όπου και το όνομα της μπάντας), αναγνωρίζεις αμέσως την αγάπη του για τους Sisters Of Mercy, ενώ στη γραφή του εύκολα «βρίσκεις» τον David Bowie, τους Muse, τους Radiohead, αλλά και ολόκληρη την κιθαριστική βρετανική σχολή των 1990s. Ο έτερος βασικός συντελεστής, είναι ο πρώην κιμπορντίστας των Sisters Of Mercy, David Kreffield, ο οποίος τα τελευταία χρόνια οδήγησε στην επιτυχία groups όπως τους Kaiser Chiefs και τους Embrace, αναλαμβάνοντας τώρα να κάνει το ίδιο και για τους Livan.
Το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ήταν ένα πολύ καλά σχεδιασμένο album, αρκετά συμπαγές ηχητικά, με συγκεκριμένη άποψη και κατεύθυνση, με προσεγμένη παραγωγή και με καλό παίξιμο - αλλά όχι και με κάτι το αξιοσημείωτο από πλευράς ουσίας και τραγουδιών. Κάποια κομμάτια είναι αναντίρρητα συμπαθητικά: το “Life Is Smiling” μπορεί να γίνει και χιτάκι, το “If Jesus Lived Today” δύσκολα δεν το προσέχεις, τα “Once Again” και “Undone” έχουν το κάτι τις τους. Από την άλλη, επιλογές όπως το “No Mans Land”, το “Democricy” και το “Stay Awake” περνούν δίχως να αγγίξουν καθόλου, οδηγώντας τον ποιοτικό πήχη του album σε κλυδωνισμούς. Το θέμα είναι πως, ακόμα και στις καλύτερες στιγμές τους, οι Livan θυμίζουν απλώς εύηχα τα όσα έχει αγαπήσει ο ηγέτης τους και τον έχουν επηρεάσει. Ο ίδιος, όμως, έχει τις φωνητικές δυνατότητες, όπως και μια μπάντα με καλούς μουσικούς: εάν και εφόσον μπορέσει να ξεφύγει από τις επιρροές του και να φτιάξει μουσική με δική της προσωπικότητα, μην αποκλείεται να μας εκπλήξει μια μέρα. Πάντως, για την ώρα, αυτό δεν συμβαίνει...
