Τροία, Αλέξανδρος, 300. Η μόδα είναι ύπουλο φαινόμενο. Επιβάλλει κακέκτυπα, όταν στερείται έμπνευσης. Έτσι μετά το όψιμο ενδιαφέρον της αμερικάνικης βιομηχανίας κινηματογράφου για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, φέτος ήρθε η σειρά του οξυδερκή Γαλάτη Asterix και των περιπετειών του στην αρχαία Ολυμπία. Η ταινία Ο Asterix Στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι η ακριβότερη ευρωπαϊκή παραγωγή και όλα θέλουν να μοιάζουν χολυγουντιανά: εφέ, σκηνικά, κοστούμια, μουσική. Και είναι απορίας άξιο, πως κατάφεραν να προσθέσουν μια τόσο στείρα διασκευή, στις ήδη προβληματικές κινηματογραφικές αποδόσεις του δημιουργήματος των Uderzo και Goscinny.
Το soundtrack του Frederic Talgorn είναι δουλειά επαγγελματία. Οι ενορχηστρώσεις είναι πλούσιες και λειτουργικές. Τα μουσικά θέματα εντάσσονται στο πλαίσιο της πομπώδους αφήγησης. Η φιλαρμονική του Λονδίνου, την οποία διευθύνει, ερμηνεύει με οργιαστικό ρυθμό τις συνθέσεις. Το πρόβλημα έγκειται στο περιεχόμενο. Η ακρόασή του προβάλει έντονα τη δουλειά του αποδέκτη μιας παραγγελίας. Ο Talgorn προφανώς έχει μελετήσει εξαντλητικά την επική μουσική γραφή των Jerry Goldsmith και κυρίως του John Williams και εδώ έχουμε ένα φόρο τιμής που ξεκινά από τους προαναφερθέντες και φτάνει μέχρι τον Ennio Morricone (σαφή αναφορά στην πρώτη σκηνή του Alain Delon-Καίσαρα) και τον Miklos Rozsa. Η μουσική του, όμως, στερείται μελωδικής ανάπτυξης, χιουμοριστικής διάθεσης, χωροχρονικών ερεθισμάτων και δημιουργικής φαντασίας. Κουραστικές φανφάρες, υποτυπώδης ρομαντισμός και φορτωμένη ορχηστρική κοινοτυπία. Μοναδική εξαίρεση το εντεκάλεπτο (!) “La Course De Chars” που συνοδεύει την σκηνή της αρματοδρομίας και συνοψίζει τα μουσικά θέματα με μια καλή αίσθηση μαθηματικού ρυθμού, που απαιτείται άλλωστε σε μεγάλες περιπετειώδης σκηνές.
Πέρα από το αυθεντικό score, στο soundtrack υπάρχουν και τέσσερα τραγούδια τα οποία θα δοκιμάσουν την αντοχή σας στην αναχρονιστική pop. Funky ρυθμοί, soul φωνητικά και χορευτική trance που φέρνουν στο μυαλό εποχές παιδικών πάρτυ αρχών της δεκαετίας του 1990 με κύριο εκπρόσωπο τον...Haddaway! Δύσκολα το soundtrack αυτό θα βρει κοινό. Ίσως να μην αφορά κανένα πέρα από τους φανατικούς συλλέκτες των κόμικς του Asterix. Αν και ειλικρινά πιστεύω πως ούτε καν ο Uderzo δεν θα μπει στον κόπο.
