Ομολογώ πως δεν ήξερα τους Forever The Sickest Kids πριν παραλάβω το δισκάκι τους για κριτική από το Avopolis, παρ’όλο που ακολουθώ γενικά την όλη punk pop/emo σκηνή εδώ και αρκετά χρόνια. Αυτό, όπως αποδείχθηκε μετα την ακρόαση του δίσκου τους, ήταν μάλλον ένα ευτυχές γεγονός. Κάποιοι μπορεί να χαρακτηρίσουν ένα τέτοιο σχόλιο κυνικό, εγώ πάλι θα το χαρακτήριζα απλά ρεαλιστικό. Διότι τι άλλο μπορείς να πείς για ένα συγκρότημα που στο ντεμπούτο album του, μια περίοδο στην οποία οι συνθετικές ιδέες μοιάζουν συνήθως να ξεπηδάνε απο το πουθενά, καταφέρνει να ακούγεται τόσο μα τόσο ανέμπνευστο και κοινότοπο;
Ειλικρινά μου θύμισε την περίοδο που εταιρίες όπως η Drive Thru, η Jade Tree και η Tooth & Nail μεσουρανούσανε και καλές punk pop και power pop μπάντες μοιάζαν να ξεπηδάνε απο παντού με τους απαράδεκτους κλώνους τους να ακολουθούν λίγο μετά. Κάπως έτσι είναι και για τους Forever The Sickest Kids. Ξεκινήσανε με το όνειρο να γίνουν οι καινούργιοι New Found Glory ή Saves The Day, αλλά τελικά τους βγήκε κάτι σε διασταύρωση των πρόσφατων Fall Out Boy και των Good Charlotte, στο πιο ανέμπνευστο. Τουλάχιστον οι δυο προαναφερθείσες μπάντες έχουν την ικανότητα να γράφουν και ένα-δύο καλά pop κομμάτια κάθε δυό-τρία χρόνια. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τους Forever The Sickest Kids, οι οποίοι σου προκαλούν το χασμουρητό με τις αδιάφορες συνθέσεις τους - εάν μπορεί κάποιος να αποκαλέσει έτσι αυτά τα ηχητικά κολλάζ μέτριων ιδεών.
Όπως καταλαβαίνετε, το να βρείς highlights σε έναν τέτοιο δίσκο είναι μια σχετική έννοια, αν και πρέπει να πώ πως τα δυο κομμάτια που ανοίγουν το δίσκο, τα “Whoa Oh! (Me vs. Everyone)” και “Hey Brittany” ξεχωρίζουν από τον υπόλοιπο σωρό κομματιών του συγκροτήματος. Αν μη τι άλλο, οι Forever The Sickest Kids δείχνουν να έχουν το γνώθει σε εαυτόν με το να επιλέξουν να τοποθετήσουν τα δυο προαναφερθέντα κομμάτια στις δύο πρώτες θέσεις του δίσκου τους.
Για τους πιτσιρικάδες που μπορεί να αναρωτηθούν γιατί το συγκεκριμένο review είναι τόσο πικρόχολο, ο λόγος σίγουρα δεν είναι για το συγκεκριμένο μουσικό είδος, το οποίο οι Forever The Sickest Kids έχουν διαλέξει. Προσωπικά λατρεύω τις punk και power pop μπάντες. Αρκεί αυτές να παίζουν με έναν σεβασμό στον ακροατή, αλλά και έναν αυτοσεβασμό δικό τους. Εάν λοιπόν θέλετε να ακούσετε κάτι καλό, νεανικό και φρέσκο από το συγκεκριμένο είδος, καλύτερα να ψάξετε συγκροτήματα σαν τους Spitalfield και τους Alkaline Trio ή παλιότερες καραβάνες σαν τους Goo Goo Dolls, τους Fountains Of Wayne και τους Posies, από το να παιδεύεστε με album σαν και αυτό.
