Κιθαρίστας με θητεία ως session μουσικός και με συμμετοχή σε δουλειές των John Lee Hooker, Big Mama Thornton, Joe Tex και τους Bluesbreakers του John Mayall, ανάμεσα σε πολλούς άλλους, ο Walter Trout ακολουθεί σόλο καριέρα εδώ και δύο δεκαετίες και το Outsider είναι το δέκατο έκτο προσωπικό του album.
Επειδή ό,τι πέτρα και να σηκώσεις (στην Αμερική ιδιαίτερα) κιθαρίστα θα βρείς, το ζητούμενο είναι εάν ο μουσικός διαθέτει κάποια προσωπικά στοιχεία που να τον κάνουν να ξεχωρίζει από το σωρό. Ο Trout θα θυμίσει στους περισσότερους τον μακαρίτη τον Stevie Ray Vaughan και αυτό δεν σημαίνει ότι είναι άλλος ένας μιμητής διάσημων νεκρών, γιατί κατορθώνει να διατηρεί το προσωπικό του ύφος, έτσι όπως στην τεχνική του βρίσκονται συνυφασμένα στοιχεία τόσο από τα blues, όσο και από το κλασικό rock. Με το “Welcome To The Human Race”, που ανοίγει το album, ξεκαθαρίζει πως και δυναμικός κιθαρίστας είναι και ικανός συνθέτης, έτσι όπως η μουσική απλώνεται, καταλαμβάνει τον χώρο που της ανήκει και με τα χεντριξιακά περάσματα διεκδικεί μια θέση στην καρδιά μας. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε για το “The Next Big Thing” με το country χρώμα, το οποίο άνετα θα στεκόταν μέσα σε ένα δίσκο των Lynyrd Skynyrd, για το “All My Life” με το ακορντεόν να δίνει μια νοσταλγική νότα, ενώ στο “The Love Song Of J. Alfred Bluesrock” αναρωτιέσαι αν το τραγούδι «έπεσε» από κάποιο δίσκο του Stevie Ray Vaughan. Το ακουστικό “Turn Your Eyes To Heaven” θα μιλήσει κατευθείαν στην ψυχή όσων θεωρούν το φανατισμό το Κτήνος της εποχής μας και οι ανατολίτικες πινελιές του “Sanjay” δείχνουν έναν μουσικό που δεν γνωρίζει σύνορα.
Θα μπορούσαμε να συνεχίζουμε έτσι για πολλή ώρα. Όμως η ουσία είναι πως ο Trout, ό,τι και να παίξει, ακούγεται ελκυστικό στα αυτιά όσων εξακολουθούν να βρίσκουν την κιθάρα ένα όργανο συναρπαστικό στα κατάλληλα χέρια.
