Τρίτο μέρος της γνωστής σειράς συλλογών One Nation της Klik Records, η οποία ενώ ξεκίνησε με μία συλλογή που προξένησε αρκετή αίσθηση, εμφανίζεται να χάνει εκείνη τη δυναμική - πρώτα με το δεύτερο μέρος (ενδιαφέρον ως παρουσίαση της house σκηνής στη Βόρεια Ελλάδα, όχι όμως και ως αποτέλεσμα) και τώρα με το παρόν, όπου φιλοξενούνται ακυκλοφόρητες ως επί το πλείστον tracks των Ελλήνων κυρίως καλλιτεχνών της, όπως και κάποιων ξένων. Βέβαια, πάντα λίγο-πολύ αυτό συμβαίνει όταν έχεις να κάνεις με αδημοσίευτο υλικό.
Το πρώτο από τα δύο συνολικά cd του τρίτου One Nation ξεκινάει με ένα όμορφο, με ελληνικά ηχοχρώματα, κομμάτι του Yoshebu, ονόματι “Remember What The Doormouse Said”. Αλλά στην υπόλοιπη διάρκειά του, δεν θα έλεγα πως εκπληρώνει τις όποιες προσδοκίες δημιουργούσε το ξεκίνημα. Κι αυτό γιατί συχνά βρίσκουμε επιλογές αχρείαστα μακροσκελείς σε διάρκεια, στις οποίες, επιπλέον, κυριαρχεί μια «ταξιδιάρικη» ηλεκτρονική ατμόσφαιρα και μια γενικότερη lounge αισθητική, αρκετά μονότονη κατά τη γνώμη μου. Εξαιρετικά φλύαρο, για παράδειγμα, το “Silhouete” του Ιάπωνα Satoshi Fumi ή το “Nano Doll” των δικών μας Liberto, υπερβολικά ανάλαφρο το Daydreaming mix στο “Voyage” του Nikko Patrelakis, ενώ Hiroshi Watanabe και Playwright (project του Δημήτρη Κοντούλη) σπαταλούν ορισμένες καλές ιδέες με το να τις ξεχειλώνουν σε συνθέσεις των δεκατριών (“One Day You Will See You Know”) και εφτά λεπτών (“Give It Away”) αντίστοιχα. Μέσα σε αυτό το κλίμα, κάποιες συμπαθείς στιγμές - το κινηματογραφικής υφής “The Chase” των Albatross, το αρκετά γουστόζικο “Is” του Σεραφείμ Τσοτσώνη ή το όμορφο “Don’t Look Now” των Acropod - καταλήγουν μετέωρες και ανίκανες να χαρακτηρίσουν το τελικό αποτέλεσμα.
Το δεύτερο cd δημιουργεί κι αυτό προσδοκίες, αλλά όχι χάρη στο ξεκίνημά του, όσο στα ονόματα τα οποία μαζεύει. Όπως και να το κάνεις, η παρουσία ξένων ονομάτων σαν τους Γερμανούς Soda Inc, όσο και βαρύ πυροβολικό από τη δική μας house/techno σκηνή, όπως ο Άρης Κόκου, ο Dousk, o Ion ή ο Μιχάλης Δ, σε κάνουν να ξεκινάς την ακρόαση περιμένοντας ορισμένα πράγματα. Και ομολογουμένως βρίσκεις διάφορα σημεία με ενδιαφέρον: με δροσερή coctail αισθητική το “Serenata Deluxe” του Dousk, περιπετειώδες και με σκοτεινές πτυχές το “Virginia” του Μιχάλη Δ, γουστόζικη η ρυθμική βάση και η ενορχήστρωση του “Visage 77” των Blue Pilots Project (όχι όμως πάντα και η ανάπτυξη), δυναμικό (αλλά λιγάκι ξεχειλωμένο σε διάρκεια) το “Lamentation” του Άρη Κόκου, όπως και το “Shortcut To Heaven” των Jetlag. Άλλα όμως tracks χαλάνε τελικά τη συνολική εικόνα: απελπιστικά μονότονο το “Vermilion Sands” του Ion παρά τον όμορφο τίτλο του, έως και ενοχλητικό το “Little Pony” των Ρώσων Scsi 9, που καλά έκανε και καθόταν στα ακυκλοφόρητά τους, ενώ το “Horizon” των Soda Inc όχι μόνο δεν είναι αδημοσίευτο (βρίσκεται στο τελευταίο τους album Odyssey), αλλά σίγουρα δεν συμπεριλαμβάνεται και στις πιο εμπνευσμένες τους στιγμές. Όμως και το “Misogi” των Ιαπώνων Jun Yamabe & Enitokwa προέρχεται από το album τους Bisai, άρα δεν μετράει για αδημοσίευτο υλικό.
Έτσι, με ένα μάλλον ρουτινιάρικο πρώτο cd και ένα άνισο δεύτερο, το τρίτο One Nation αποδεικνύεται μια ιστορία με περιστασιακό μόνο ενδιαφέρον, ειδικά αν είστε έξω από τον ευρύτερο house χώρο. Οι εντός αυτού θα θέλουν βέβαια να αποκτήσουν το album για αρχειακούς ή ενημερωτικούς λόγους - και καλά θα κάνουν. Αλλά αυτό είναι μια ιστορία άσχετη με τον προσδιορισμό της καλλιτεχνικής του αξίας.
