Μια από τις πρώτες κυκλοφορίες του νεοσύστατου label της G & R Records, η παρούσα συλλογή έρχεται να δώσει το στίγμα της street punk σκηνής της Βρετανίας στον 21ο αιώνα. 29 ολόκληρα χρόνια από τον ύμνο “Oi! Oi! Oi!” των Cockney Rejects, που βάφτισε ένα ολόκληρο μουσικό κίνημα, και την αμφιλεγόμενη (υπο)κουλτούρα η οποία το ακολούθησε, ο Μick Geggus (κιθαρίστας των Cockney Rejects) και ο drummer ενός ακόμα σημαντικού σχήματος της περιόδου (4-Skins) Andy Russel, ενώνουν τις δυνάμεις τους σε ένα label με στόχο τη συνέχιση της κληρονομιάς του είδους τους και την ανάδειξη νέων σχημάτων.
Το αποτέλεσμα; καταιγιστικό! Η νέα σχολή του Oi! (Gonads, Postmen και λοιπές μπάντες με το “The” μπροστά τους) συναντά τα θρυλικά ονόματα των Rancid, Cockney Rejects, Business, 4-Skins, που, αν και «γερόντια», τα σπάνε με τον ίδιο εφηβικό ρυθμό που το έκαναν στις pub, στα γήπεδα και στους δρόμους των βρετανικών πόλεων κάπου στα late 1970s - early 1980s. 18 κομμάτια ακατάπαυστης κιθαριστικής ενέργειας, με δυνατά τύμπανα και φωνητικά με τη χαρακτηριστική cockney προφορά των Λονδρέζων, θα φέρουν σε όλους εικόνες χούλιγκανς της West Ham να πλακώνονται στο γήπεδο, απεργών να συγκρούονται με δυνάμεις ασφαλείας της κυβέρνησης Thatcher και πάει τζαμάροντας…
Μπορεί το street punk και η υποκουλτούρα της Oi! να συνδέθηκαν με την δράση των skinheads (αρβύλα-τιράντα-Guiness) του Εθνικού Μετώπου της Βρετανίας, τον ρατσισμό και τον χουλιγκανισμό, με αποτέλεσμα την παρεξήγηση τους (σημείωση αρχισυντάκτη: δεν επρόκειτο για παρεξήγηση!), ωστόσο αυτό δεν αναιρεί τη μεγάλη επιρροή που άσκησαν σε όλα τα δρώμενα της μουσικής σκηνής της χώρας αυτής (καθώς και την αντιρατσιστική πολιτική δράση μεγάλου μέρους αυτών). Μέσα από τις νέες συνθέσεις και επανεκτελέσεις της συλλογής, βλέπει κανείς την αφομοίωση των στοιχείων της reggae και της dancehall των τζαμαϊκανών soundsystems των 1950s, του garage και του rock n roll, τα οποία (στη δεκαετία του 1990) επανήρθαν δριμύτερα με τη σκηνή του Manchester, τη βρετανική pop και το post-punk.
Τα κομμάτια που ξεχωρίζουν από τη συλλογή είναι το “Argentina” των Βusiness, ένας ποδοσφαιρικός ύμνος στη πατρίδα του Maradona βασισμένος στο “Don’t Cry for me Argentina” του musical Evita, το “All Along The Watchtower” του Bob Dylan διασκευασμένο σε Oi! από τους Postmen, μια σύγχρονη εκτέλεση του ιστορικού “Chaos” των 4-Skins, η punk extravaganza “ValhallahBalloo” των Gonads και το μεγαλειώδες κλείσιμο με τον ύμνο των Cockney Rejects “Oi! Oi! Oi!” Φίλτατοι, lads! Bάλτε ένα Fred Perry μπλουζάκι, ανοίξτε μια Ηolt’s και φωνάξτε Oi!
