Τριαντάρησε φέτος η Edita Malovčić, που κάνει καριέρα ηθοποιού και τραγουδίστριας στην πατρίδα της την Αυστρία με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Madita. Και απλώνει, πλέον, τα φτερά της και στην παγκόσμια αγορά, με το παρόν, δεύτερο album της. Που, πάνω ίσως από όλα, έρχεται να επισφραγίσει ότι δικαιωματικά η, βασικά, ηθοποιός Madita στράφηκε προς το τραγούδι, ύστερα από ένα λίγο-πολύ τυχαίο ξεκίνημα στον χώρο ως συμμετέχουσα στο album Gran Riserva των aZihan & Kamien πριν έξι χρόνια (ο aZihan υπογράφει μάλιστα και την παραγωγή στο Too, από κοινού με τη νεαρή star).
Το Too σαφώς ξεπερνάει το ομότιτλο ντεμπούτο της Madita, αφού παίρνει τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές αυτού και τις προωθεί σε μια πολύ πιο ολοκληρωμένη και συμπαγή πρόταση. Η Madita πατάει πολύ σε μια jazz ραχοκοκαλιά (mainstream και ολίγον ρετρό jazz), την οποία όμως μπολιάζει πετυχημένα με μια σύγχρονη pop άποψη για το τραγούδι, που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει ακόμα και ηλεκτρονικά στοιχεία. Ένα γερό δε χαρτί για την αποτελεσματικότητα αυτού του παντρέματος, πέρα από τις προσεγμένες συνθέσεις, είναι και η φωνή της ίδιας της Madita: παιχνιδιάρικη, τσαχπίνα και κοριτσίστικα δροσερή, αποδεικνύεται ικανή να εκφράσει μια παλέτα συναισθημάτων, δίνοντας χρώμα και ζωντάνια σε τραγούδια που, όπως ήδη ανέφερα, είναι και από μόνα τους αξιόλογα ως υλικό.
Ως καλύτερες στιγμές του album θα ξεχώριζα το ενεργητικό “Better Brother”, με την έξω από τα συνηθισμένα θεματολογία του, το ρυθμικό “Deep Down”, το συμπαθέστατο single “Because” και βέβαια τη βαθιά, φθινοπωρινή γοητεία του κατά τη γνώμη μου καλύτερου τραγουδιού της δουλειάς “September”. Αλλά και τα υπόλοιπα τραγούδια πετυχαίνουν λιγότερο ή περισσότερο να τραβήξουν την προσοχή σου. Τελειώνοντας την ακρόαση πατάς εύκολα το repeat για έναν δεύτερο γύρο, ξέροντας ότι μπορεί να μην έπεσες σε ένα σπουδαίο album που θα αλλάξει τον ρου της μουσικής, οπωσδήποτε όμως ανακάλυψες μια αρκούντως γοητευτική jazz pop δουλειά, ικανή να σου κρατήσει ευχάριστη συντροφιά.
