Σκοτεινές μελωδίες, ατμόσφαιρα που θυμίζει ταινίες του Tim Burton, παρανοϊκοί στίχοι που υμνούν τον έρωτα...ουπς...λάθος άλμπουμ! Δεν μιλάμε εδώ για το Selected Scenes From The End Of The World, ούτε για το Oddities, αλλά ούτε και για το Psycho Magnet. 17 χρόνια από το πρώτο demo τους και 9 χρόνια από την τελευταία τους δουλειά, οι London After Midnight έχουν να μας παρουσιάσουν ένα καινούριο άλμπουμ που ελάχιστα κοινά στοιχεία έχει με τα παλιά, αν όχι κανένα. Εντάξει, θα πει κανείς ότι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Σίγουρα δεν είναι. Αλλά όταν για πάνω από μια δεκαετία ένα αγαπημένο συγκρότημα σε έχει συνηθίσει σε ένα συγκεκριμένο στυλ, σου φαίνεται τουλάχιστον παράξενο να τους ακούς τόσο αλλαγμένους. Ειδικά όταν, στην περίπτωση των London After Midnight, μοιάζει αυτή η αλλαγή να μην τους ταιριάζει...
Με ένα αρκετά μεγάλο tracklist και κοινό concept σε σχεδόν όλα τα τραγούδια, το Violent Acts Of Beauty έχει από την αρχή τις προδιαγραφές για να κουράσει τον ακροατή. Περισσότερα ηλεκτρονικά στοιχεία αυτή τη φορά και περιεχόμενο κυρίως πολιτικό, όπως άλλωστε φαίνεται και από το εξώφυλλο και τον ίδιο τον τίτλο του δίσκου. Τα περισσότερα κομμάτια είναι γρήγορα και επιθετικά, εκτός από δυο-τρεις μπαλάντες, τα “Heaven Now”, “Love You To Death” και “Pure”. Οι δύο πρώτες είναι κατά τη γνώμη μου και τα καλύτερα σημεία του άλμπουμ. Όσο για τους έντονα πολιτικοποιημένους στίχους, γεμάτους σαρκασμό και απέχθεια για τον κόσμο, είχαμε κάποια παρόμοια δείγματα στο παρελθόν με κομμάτια όπως το “Revenge”, αλλά τώρα το πνεύμα αυτό διακατέχει όλο το σύνολο. Το αποτέλεσμα, σαν σύνολο πάντα, πιο πολύ θυμίζει Marilyn Manson και τους Rammstein του “Amerika”, παρά τον Sean Brennan του παρελθόντος.
Όχι άσχημο σαν άλμπουμ, αλλά απλά δεν είναι London After Midnight. Δεν έχει καμία σύνδεση με τα παλιά και δεν πετυχαίνει να πείσει ως κάτι το διαφορετικό, καθώς δεν διαθέτει καμία ιδιαίτερα πρωτότυπη μελωδία – εκτός ίσως από το σόλο στο “Republic”. Και αν το παρουσιάζουμε εδώ, έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία του, είναι πιο πολύ τιμής ένεκεν, λόγω και της επικείμενης εμφάνισής τους στην Αθήνα. Για να εκφραστώ με τα ίδια τους τα λόγια (από το “Beginning Of The End”), «you have let me down»...
