Πώς να ορίσει κανείς τους Birthday Massacre, όταν και μόνο το όνομά τους είναι αντιφατικό; Όσοι γνωρίζουν τους εν λόγω Καναδούς σίγουρα έχουν πειστεί πως πρόκειται για ένα πείραμα αρκετά πρωτότυπο, που στοχεύει σε διαφορετικές ομάδες κοινού, όλες βέβαια υπό την ευρύτερη κατηγορία (ναι, καλώς ή κακώς υπάρχουν ταμπέλες) dark, gothic ή underground. Η Chibi και η παρέα της έχουν δημιουργήσει ένα σχήμα, όχι απλά ένα μουσικό συγκρότημα, αλλά ένα οπτικοακουστικό σύνολο που βασίζεται σε ήχο και εικόνα-γραφικά-performance, με βασικό concept την αντίφαση μεταξύ του αθώου και θηλυκού και του σκληρού και μοχθηρού, αν μπορεί κανείς να το εκφράσει έτσι. Αυτό φαίνεται και εκ πρώτης όψεως στα εξώφυλλά τους, όπου σε μωβ και μαύρες αποχρώσεις εικονίζονται σκιές παιδιών και ζώων -υπάρχει κάποια εμμονή με τα κουνέλια!-, τα οποία περιπλανώνται σε τρομακτικά σκηνικά -δάση, έρημα σπίτια κλπ.
Το Walking With Strangers αποτελεί το τρίτο studio album του εξαμελούς σχήματος και κινείται στα ίδια μοτίβα με τα δύο προηγούμενα. Εκτός από μια remastered version του παλιότερου “To Die For”, το οποίο επαναφέρει τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα που λείπει απ’ αυτό το album συγκριτικά με τα παλιότερα, και το “Remember Me”, καινούργια εκδοχή ενός track τους που ανάγεται σε εποχές πριν καν αλλάξουν όνομα από Imagica σε Birthday Massacre, έχουμε 11 νέα κομμάτια, ευχάριστα στο άκουσμα από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς να κουράζουν με την ομοιομορφία τους. Οι βαριές κιθάρες ανακατεύονται και πάλι με τα synthesizers και τα κοριτσίστικα φωνητικά με τα πιο γυναικεία, χωρίς την παρεμβολή αυτή τη φορά brutal (όσο μπορούσαν) φωνητικών, όπως στο παλιό αγαπημένο “Blue”. Oι στίχοι -άλλοτε επιθετικοί και άλλοτε απλούστατοι έως παιδικοί- προσπαθούν να περάσουν κοινωνικά μηνύματα περί ενότητας μέσα απ’ τη διαφορετικότητα και περί κινδύνων που ελλοχεύουν στην αθωότητα. Σίγουρα ξεχωρίζει το “Redstars”, ο... ύμνος του οργισμένου έφηβου, το “Science”, με παρόμοια θεματική, το “Falling Down”, από τις πιο gothic rock στιγμές -από άποψη κιθάρας- του δίσκου, και το “Looking Glass”. 80’s pop θυμίζει η μπαλάντα “Movie”, σωστή επιλογή για το κλείσιμο.
Εναλλακτικός ήχος με πολλές gothic rock, αρκετές synth pop / new wave και λίγες industrial metal πινελιές, έτσι θα μπορούσε να περιγραφεί σε γενικές γραμμές το Walking With Strangers, άξιος συνεχιστής των Nothing Αnd Nowhere και Violet. Αναμφίβολα είναι κάτι φρέσκο και ειλικρινές, παρά τις τόσο εμφανείς και μπερδεμένες επιρροές του.
