Δεν υπήρχε αμφιβολία πως, ακόμα και εάν το συγκεκριμένο album της Kylie ήταν το απόλυτο μουσικό σκουπίδι, θα περιτριγυριζόταν από αρκετά μεγάλο hype, καθώς η περιπέτεια της ίδιας με τον καρκίνο τα τελευταία χρόνια την είχε ανάγει σε αντικείμενο συμπάθειας στα μάτια πολλών. Επίσης, πολλοί ήταν όσοι δεν είχαν πολύ υψηλές προσδοκίες από την ίδια μετά από ένα τόσο σοβαρό θέμα υγείας, προβλέποντας, ούτε λίγο όυτε πολύ, το τέλος της καριέρας της.
Η Kylie λοιπόν, μετά από όλα αυτά, πρέπει να γελάει κάπου ικανοποιημένη με την υποδοχή που της επιφύλαξε ο κόσμος στη δισκογραφική της επιστροφή, 4 ολόκληρα χρόνια μετά το προηγούμενο album της, Body Language. Αυτό όμως που θα πρέπει να την κάνει ακόμα περισσότερο ευτυχισμένη, είναι το γεγονός πως κατάφερε να κυκλοφορήσει ένα ακόμα υπόδειγμα ποιοτικής pop, όπως αυτή οφείλει να είναι στα 2008. Το πρώτο κρούσμα έγινε με το αρχικό της single, “2 Hearts”, το οποίο έχει ήδη ακουστεί παντού, όντας πραγματικά εθιστικό και θυμίζοντάς μας τις καλύτερες στιγμές της Goldfrapp.
Ο electro-pop ήχος του “2 Hearts” συνεχίζει και στο υπόλοιπο album, άλλοτε πιo pop, άλλοτε πιo dance αλλά πάντα κυμαινόμενος σε υψηλά επίπεδα. Και πώς θα μπορούσε να μην συμβαίνει αυτό, όταν η Kylie έχει μαζέψει παραγωγούς πίσω της, οι οποίοι, ούτε λίγο ούτε πολύ, εγγυώνται έναν δίσκο με αρκετές σίγουρες επιτυχίες; Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναφέρω ένα-ένα τα κομμάτια που ξεχωρίζουν, καθώς σε έναν τέτοιο δίσκο αυτό καθιστάται ανούσιο. Η πλειοψηφία πάντως των κομματιών που περιέχονται εδώ θα μπορούσαν να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση πρός όλες τις επίδοξες pop λολίτες, υπενθυμίζοντάς μας πώς - όσο διάσημη και εάν είναι μία περσόνα - έαν θέλει να διατηρήσει το status της, θα πρέπει να έχει και τα τραγούδια γιά να το υποστηρίξει. Και η Kylie με το X σίγουρα τα διαθέτει. Θα ήθελα όμως να κάνω ιδιαίτερη μνεία στο τραγούδι “Stars”. Και να πω πως κάθε DJ που σέβεται τον εαυτό του θα πρέπει να το συμπεριλάβει στην playlist του για το φετινό καλοκαίρι. Διότι σε έναν δίκαιο κόσμο, ένα τέτοιο κομμάτι δε θα έπρεπε να περάσει απαρατήρητο από ανθρώπους οι οποίοι έχουν ως δουλειά τους να βρίσκουν τα καλύτερα και πιο πιασάρικα κομμάτια για την κάθε καλοκαιρινή περίοδο. Και πιστέψτε με, αυτό το κομμάτι είναι ένας summer club δυναμίτης.
Κλείνοντας, ήθελα να αναφέρω πως ταλαιπωρήθηκα αρκετά για να αποφασίσω εάν το συγκεκριμένο album άξιζε να πάρει τρίαμισι αστέρια (άρα και μια θέση στα προτεινόμενα albums του Avopolis) ή απλά τρία αστέρια και μια καλή κριτική. Κατέληξα τελικά στην πρώτη επιλογή, καθώς πραγματικά πιστεύω πώς, εάν κάποιος ακροατής καθίσει και ακούσει το συγκεκριμένο album με ανοιχτόμυαλη διάθεση, θα αποφανθεί και ο ίδιος πως το X αξίζει να ακουστεί δυνατά και επαναλαμβανόμενα από όσο περισσότερο κόσμο είναι δυνατόν. Άλλωστε αυτός δεν είναι και, εξ’ ορισμού, ο ρόλος της pop μουσικής και κουλτούρας κατ’ επέκταση;
