Οι Baba Zula είναι ένα group από τη Τουρκία που ξεκίνησε με το όνομα Zen πάνω σε ανατολίτικα μοτίβα, ηλεκτρικά σάζι και έντονες δόσεις αυτοσχεδιασμού. Αργότερα προσέθεσαν το dub, τις oriental χορεύτριες, τα samples, τα κρουστά, την ποίηση και την πρόζα για να δώσουν μία νέα διάσταση στην τουρκική folk σκηνή. Στην Ελλάδα τούς γνωρίσαμε καλύτερα μέσα από το soundtrack της ταινίας τού Φατίχ Ακίν «Ο Ήχος της Πόλης» καθώς και από τις συναυλίες. Με βάση την Κωνσταντινούπλη, το group σχηματίστηκε στα 1996 και γρήγορα κατέκτησε το κοινό παγκοσμίως με τον λεγόμενο «oriental dub» ήχο του, αλλά και με τις εντυπωσιακές οπτικοακουστικές εμφανίσεις του, που παραπέμπουν σε μυστικιστικά και φουτουριστικά παραμύθια. Μετά την κυκλοφορία τριών δίσκων (Üc Oyundan Onyendi Müzik-Seventeen Pieces From Three Plays/1999, Psychebelly Dance Music/2003, Duble Oryantal/2005), δύο soundtrack (Tabutta Rövasata/1996, Dondurmam Gaymak/2006) και ποικίλων συνεργασιών με Mad Professor, Alexander Hacke, Sly & The Family Stone, Fred Frith, Ralph Carney κ.α., οι Baba Zula επανέρχονται ως trio (Levent Akman, Murat Ertel, Cosar Kamci), μαζί με τη τραγουδίστρια Brenna MacCrimmon, για να μας παρασύρουν με την oriental psychebelly και dance beat διάθεσή τους.
Το album Roots δεν αποτελεί μόνο το έναυσμα μιας επιστροφής στις ρίζες του σχήματος, των επιρροών ή της κουλτούρας τους, αλλά σηματοδοτεί και μία επανεξέταση του παρελθόντος μέσα από τα μάτια του σήμερα. Ο ήχος του «oriental dub» σε αυτή τη δουλειά ανοίγεται και προς τις ιαπωνικές μουσικές, επηρεασμένος από το ταξίδι που είχαν οι Baba Zula στη χώρα αυτή το 2007. Οι 29 συνθέσεις που περιέχονται στο album (κυμαίνονται από 1 έως 5 λεπτά περίπου καθεμία) είναι εκκεντρικές, dub, groovy και ποιητικές, με ηλεκτρονικούς και παραδοσιακούς αμανέδες εμπλουτιζόμενους από ηχογραφημένους φυσικούς ήχους πουλιών, αλόγων, αέρα, ποταμών, echo, drums, bass και πλήκτρων. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα κομμάτια “Abbas Aga Park”, “Eternal Is The Word Of Poets” “Blind Lemon Man”, “Step Mood Two” και “Dream Swing”.
Στο μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου είναι διάχυτη η καθαρή και δημιουργική επαφή με την τεχνολογία που δεν ξεχνά, όμως, να πατά γερά στα ρεύματα της βυζαντινής, της αραβοπερσικής και βαλκανικής παράδοσης. Αγαπημένες στιγμές - όπου το beat, τα κρουστά, το ηλεκτρικό σάζι και η darbuka συνωμοτούν σε ένα μαγευτικό παραλήρημα - είναι τα “Bread On Hangers” και “Alexander”. Η επιμέλεια του πολύ καλού παραγωγού Mehmet Ates, οι συνθέσεις και οι ποιητικοί στίχοι σημαντικών καλλιτεχνών της Τουρκίας (όπως Neset Ertas και Pir Sultan Abdal), δημιουργούν το ιδανικό soundtrack σε ένα road movie με πνευματικές ανησυχίες και oriental ηχοτοπία. Η δουλειά αυτή των Baba Zula μπορεί να μη διαθέτει τους μουσικούς πειραματισμούς και τις προκλήσεις του παρελθόντος, όμως μάς παραπέμπει στις παλαιότερες γνώριμες ταξιδιάρικες εικόνες τους.
