Υπάρχουν κάποιες μουσικές που, κακά τα ψέματα, ακούγονται καλύτερες τα βράδια, μακριά από τα αδιάκριτα, πολλές φορές, φώτα της μέρας. Τέτοιου είδους μουσική στοχεύουν να παίξουν οι Six Organs Of Admittance και ο ιθύνων νους αυτών Ben Chasny και οφείλω να πω ότι τουλάχιστον αυτό το καταφέρνουν με αρκετή ευκολία.
Το Shelter From The Ash είναι ο δέκατος δίσκος για το προσωπικό project του Chasny, ο οποίος είναι επίσης γνωστός ως κιθαρίστας των Comets On Fire, και κινείται στα γνώριμα για αυτόν μονοπάτια, του ψυχεδελικού folk. Σε αυτά, δηλαδή, που κινούνται οι Six Organs από το ομώνυμο ντεμπούτο του 1998 μέχρι και σήμερα. Φυσικά οι δίσκοι είναι κάπως διαφοροποιημένοι μεταξύ τους, αλλά μάλλον αυτή η διαφοροποίηση εντοπίζεται όχι στο τι παίζουν, αλλά στο πώς το παίζουν. Δεν επιχειρείται, με άλλα λόγια, η όποια μουσική στροφή, απλώς υπάρχει μια διαφορετική οπτική των ίδιων πραγμάτων, το ψυχεδελικό folk εκφρασμένο με έναν αέρα ανατολής στον δίσκο Dust & Chimes, για παράδειγμα, ενώ στο The Sun Awakens παρατηρείται μια πιο rock απόδοση του ίδιου ιδιώματος. Το Shelter From The Ash, σαν γενική ιδέα μπορεί κανείς να πει ότι βασίζεται σε κάπως απλούστερες μελωδίες, έχοντας μια πιο κοντινή απόσταση από τις folk παραδόσεις. Αυτό όμως γίνεται με την απαραίτητη αναγωγή στο ύφος και τις καταβολές του Chasny και, όποιος έχει ακούσει κάποιο από τα δύο projects του, μάλλον θα έχει κατά νου ότι ο μινιμαλισμός δεν είναι από τις βασικές αρχές του. Υπάρχουν, δηλαδή, και οι στιγμές που η σχετικά απλή μελωδική γραμμή γίνεται πιο σύνθετη. Παράδειγμα το “Goddess Atonement”, ένα όμορφο ορχηστρικό τραγούδι που θυμίζει παλαιότερες δουλειές, με τα πολύπλοκα –κάπου μεταξύ Ανατολής και φλαμένγκο- σόλο του Chasny στις ακουστικές κιθάρες, ή και τα δυσνόητα και φλύαρα σόλο του σε άλλα σημεία, κυρίως όταν πιάνει την ηλεκτρική κιθάρα (θυμάται μάλλον τις μέρες του στο άλλο του group). Το τελευταίο συμβαίνει στο εισαγωγικό “Alone With The Alone”, όπου το κομμάτι νομίζεις ότι χτίζεται αενάως, χωρίς μάλιστα ιδιαίτερο λόγο ή χρησιμότητα.
Ο δίσκος, όμως, παρά την αδιάφορη εισαγωγή του, συνεχίζει καλύτερα με την απλή και λιτή μελωδία του “Strangled Road” και τη γλυκιά φωνή της Elisa Ambrogio των Magic Numbers να πλαισιώνει αυτή του Chasny. Καλό θα είναι βέβαια να πούμε ότι η Ambrogio δεν είναι η μοναδική συνεργασία, υπάρχει και ο Matt Sweeney, με προϋπηρεσία στους Ζwan, ο Tim Green από τους Fucking Champs και ο Noel Harmonson από τους Comets On Fire, οι οποίοι συνδράμουν εκτελεστικά στις συνθέσεις του Ben Chasny. Η συνέχεια του δίσκου, πάντως, είναι ακόμα καλύτερη, με το “Jade Like Wine”, ένα ακόμα κομμάτι στην εκδοχή του folk που φαίνεται να έχει στο μυαλό του ο Chasny, με τις ακουστικές κιθάρες να οδηγούν το τραγούδι σε ένα πάρα πολύ καλό σόλο στο τέλος, φτάνει, δε, στην καλύτερη στιγμή του κάπως αργότερα στο “Final Wing”, με μια κολλημένη μελωδία να σου μένει στο κεφάλι, να γεμίζει με ατμόσφαιρες, άλλα όργανα και φωνές, για να φτάσει μετά από επτά περίπου λεπτά σε μια δυνατή, απλή και σχετικά σύντομη κορύφωση.
Τελικά, αυτό που σου μένει από τον δίσκο είναι δύο εξαιρετικά κομμάτια (“Jade Like Wine” και “Final Wing”), ένα καλό (“Goddess Atonement”), τρία λίγο άνω του μετρίου (“Strangled Road”, “Shelter From The Ash και “Goodnight”) και δύο μάλλον αδιάφορα (“Alone With The Alone” και “Coming To Get You”), μαζί με την αίσθηση ότι αφενός έχεις ακούσει και καλύτερους Six Organs Of Admittance και αφετέρου ότι οι αρκετές ηλεκτρικές κιθάρες που υπάρχουν, σε αντίθεση με προηγούμενους δίσκους, μάλλον δίνουν ένα άρωμα παρελθόντος στο δίσκο (κυρίως 70s), παρά ανοίγουν μια πόρτα προς το μέλλον. Το γενικό άθροισμα δηλαδή, δεν μπορεί να υπερβεί τον γενικό χαρακτηρισμό «καλός», και επομένως τα τρία ωραιότατα αστεράκια.
