Είναι απίστευτα όμορφο το να βλέπεις το logo μιας εταιρίας και να πιστεύεις βαθύτατα ότι αυτό που θα ακούσεις τουλάχιστον δεν είναι μάπα. Αυτό το συναίσθημα είχα όταν έπεσε στα χέρια μου το ντεμπούτο των Αlex Delivery με τον τίτλο Star Destroyer. Το artwork του εξωφύλλου προδιαθέτει ευχάριστα, ενώ και ένα ελληνικό όνομα στο roster της μπάντας κάνει την ακρόαση ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.
Οι Alex Delivery είναι μια μπάντα πολυφυλετική και πολυεθνική. Από τα ονόματα των μελών και μόνο μπορείς να το καταλάβεις. Nik Bozic, Yegang Yoo, Robert Lombardo, Colin Ryan και Marika Kandelaki συνθέτουν τη μπάντα από το Brooklyn. Στην ουσία πρόκειται για μια προσπάθεια αυτόνομη. Η Marika έφτιαξε τις ζωγραφιές του album και ο Nik το γραφιστικό μέρος. Τα υπόλοιπα μέλη επιμελούνται τα t-shirts του merchandizing και άλλα μπιχλιμπίδια. Η κολεκτίβα των Alex Delivery εντάσσεται στο γενικό προφίλ της Jagjaguwar, περιέχοντας «πειραγμένα» τραγούδια pop αισθητικής, με ήχους που δύσκολα θα χρησιμοποιούνταν από άλλους καλλιτέχνες. Και τα έξι κομμάτια του δίσκου υπακούουν σε αυτή τη λογική. Ήχοι από πριόνια, μικρές εκρήξεις και ρομποτικά πλήκτρα μπλέκονται έτσι με γλυκές μελωδίες από καρουζέλ και prog ξεσπάσματα.
Η λογική καλή, αλλά η υλοποίηση χωλαίνει στο τελικό αποτέλεσμα. Η παραγωγή έχει δώσει στον μισό δίσκο περίσσιο βάρος στους περίεργους ήχους, με αποτέλεσμα να «τρυπάει» τα εγκεφαλικά κύτταρα. Αμφισβητήσιμο στοιχείο - σε κάποιους θα αρέσει, για εμένα ήταν έτσι κι έτσι. Στο δεύτερο μέρος ο δίσκος γίνεται πιο «στρωτός». Μέχρι και άρπες ακούγονται στο “Vesnah”, ενώ η καλύτερη στιγμή του δίσκου είναι το 11λεπτο “Sheath-Wet”, με τους κολλητικούς στροβιλισμούς και τα ψυχωτικά keyboards και πνευστά.
Η Jagjaguwar ανακαλύπτει τα καλύτερα πράγματα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και μας τα προσφέρει απλόχερα. Πολλές από τις μπάντες της θα μας απασχολήσουν σίγουρα στο μέλλον. Ας ελπίσουμε ότι και οι Alex Delivery θα εξελιχθούν και θα ξεφύγουν από την μαγκιά της στριφνότητας. Έτσι θα δώσουν σίγουρα μεγάλα πράγματα…
