Οι Δανοί που θα έπρεπε να είχαν γεννηθεί στην Ισλανδία επιστρέφουν με ένα από τα αριστουργήματα της χρονιάς.
Μετά το επίσης φετινό και επίσης εξαιρετικό EP Under Giant Trees, οι υπεράριθμοι Δανοί κυκλοφορούν τον δεύτερο ολοκληρωμένο τους δίσκο.
Με βάση μια δυνατή πεντάδα μουσικών και ακολουθώντας τα κόλπα που απ’ ό,τι φαίνεται αποκήρυξαν οι Sigur Ros, οι Efterklang πήραν το ρίσκο να ακουστούν υπερφίαλοι. Περίπου 30 άτομα συμμετέχουν, οπότε καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Πνευστά, έγχορδα αλλά και χορωδιακά φωνητικά φτιάχνουν ένα δίσκο που το κλισέ απαιτεί να χαρακτηρίσω «πολυεπίπεδο».
Οι κακοπροαίρετοι μετά το «υπερφίαλοι» θα βροντοφωνάξουν «μεγαλομανείς». Το Parades, όμως, δεν είναι τίποτα απ’ όλα αυτά. Προσφέρει απόλαυση σε κάθε ακρόαση και γεννά μια μεγάλη ανάγκη για λεπτομερειακή ανάλυση.
Κάντε λίγο χώρο στο iPod σας και ακούστε το centerpiece του δίσκου “Frida Found A Friend”. Η απλοϊκή μελωδία του εκκλησιαστικού οργάνου δίνει χώρο στα πνευστά και μέσα σε δύο λεπτά παίζει, σε λιγότερο από τον μισό χρόνο, με όλα τα κόλπα με τα οποία μας καταράστηκε το post-rock. Τα υπόλοιπα τρία λεπτά πολύ απλά περιέχουν όλη τη σούμα της μουσικής τους. Ταυτόχρονα, δύο ξεκάθαρες μελωδίες καπελώνονται επιδεικτικά από έναν ενοχλητικό θόρυβο, για να μην τους πει κανένας «στρογγυλοποιημένους». Και όμως, το διάβασα κι αυτό.
Συμπερασματικά, 18 μήνες τον έγραφαν αυτόν το δίσκο (κι αυτό σχεδόν ποτέ δεν είναι καλό), άλλους πέντε τον ακούω κι εγώ για να καταλήξω, τελευταίος και καταϊδρωμένος, να πω ό,τι λένε άλλοι καιρό τώρα.
