Την τελευταία δεκαετία απολαύσαμε κάμποσες αμερικάνικες μπάντες οι οποίες έμπλεξαν με επιδεξιότητα το τζαμαϊκανό ska (όπως το έμαθαν από τους Specials και τους Madness) και την punk rock κληρονομιά, δημιουργώντας το τρίτο ska punk κύμα της μουσικής ιστορίας. Λίγες όμως από αυτές είχαν αυτό το κάτι παραπάνω, αυτό το κάτι πιο προσωπικό και πιο ξεχωριστό - και οι Streetlight Manifesto του Tomas Kalnoky από το New Jersey ήταν μια από αυτές τις λιγοστές εξαιρέσεις.
Το Somewhere In The Between είναι η τρίτη δισκογραφική περιπέτεια του Kalnoky και της τρελοπαρέας του - μια δουλειά που βρίσκει τους Streetlight Manifesto να πραγματοποιούν ένα βήμα μπροστά ως μουσικοί και ως δημιουργοί, αποδεικνύοντας πόσο πρέπει να τους ωφέλησαν τα συνεχή live που έπαιζαν τα τελευταία χρόνια εδώ κι εκεί. Η ισορροπία την οποία επιτυγχάνουν μεταξύ των απροκάλυπτα (και ψιλοκακόφωνα ίσως για κάποιους) punk φωνητικών του Kalnoky και των χαρωπών μελωδιών από την εξαίσια γραμμή των πνευστών οδηγεί σε ένα ατέλειωτο ska punk πάρτι - από εκείνα που θα έπαιρνες όρκο πως μόνο οι Gogol Bordello θα ήταν σε θέση να σκαρώσουν με τόσο ατόφιο κέφι, χαμόγελο και διάθεση να ξεπατωθείς στον χορό.
To album ρέει έτσι σαν κελαρυστό ρυάκι σε ανοιξιάτικη εξοχή, με μπόλικα θεσπέσια κομμάτια να διαδέχονται το ένα το άλλο (“We Will Fall Together”, “Would You Be Impressed?”, “One Foot On The Gas One Foot In The Grave”, “Forty Days”, “What A Wicked Gang Are We”), ως νησίδες γνήσιας punk αδρεναλίνης μέσα σε έναν ηλιολουσμένο ska ωκεανό. Έτσι, τόσο αβίαστα και φυσικά, το Somewhere In Between κερδίζει μια περίοπτη θέση ανάμεσα στα 10-15 καλύτερα albums της σκηνής του, δίπλα-δίπλα σε δουλειές-ορόσημα, όπως λ.χ. το Robbin’ The Hood των Sublime, το Devil’s Night Out των Mighty Mighty Bosstones ή το Turn The Radio Off των Reel Big Fish.
