Οριοθέτησε αντιθέτως μια αλλαγή πλεύσης για το group του Alex Callier, το οποίο, διαμαρτυρόμενο για την έλλειψη υποστήριξης εκ μέρους της Sony-BMG για το album No More Sweet Music/More Sweet Music (2005), κατέφυγε στην Pias και άρχισε να κινείται πιο ανεξάρτητα. Ένδειξη της νέας τους φιλοσοφίας και το γεγονός ότι μπορεί κανείς να ακούσει δωρεάν το νέο τους, έβδομο, album The President Of The LSD Golf Club μπαίνοντας στην επίσημη ιστοσελίδα τους. Album που, όπως μαθαίνουμε από το δελτίο τύπου, ηχογραφήθηκε μέσα σε έντεκα μέρες στις Αρδένες.
Η νέα δουλειά των Hooverphonic είναι γεμάτη από όλα εκείνα τα συστατικά που τους κατέστησαν επιτυχημένους και έξω από τα σύνορα της χώρας τους. Γλυκύτατες pop μελωδίες, καλοφτιαγμένα στιχάκια, κομψές ατμόσφαιρες και τα όμορφα φωνητικά της Geike Arnaert κάνουν κι εδώ έντονη την παρουσία τους. Το President Of The LSD Golf Club είναι έτσι γεμάτο από κομμάτια που θα μπορούσαν κάλλιστα να κοπούν σε singles - όπως και έγινε στην περίπτωση του “Gentle Storm” - ή να σταδιοδρομήσουν στο ράδιο. Άλλες χαρακτηριστικές περιπτώσεις πλην του παραπάνω αποτελούν το “50 Watt”, το “Expedition Impossible”, το “Eclipse Song”, το αιθέριο “Strictly Out Of Phase”, ή το κινούμενο σε διαφορετικά, περισσότερο σκοτεινά, μονοπάτια “Bohemian Laughter”.
Ενώ όμως είσαι σε θέση να τα αντιληφθείς όλα τα παραπάνω, κάτι υπάρχει που δεν σε αφήνει να το βάλεις στην καρδιά σου τούτο το δισκάκι. Αναγνωρίζεις πως οι Hooverphonic ξαναμαγείρεψαν κάτι το γευστικό με τα γνώριμα υλικά με τα οποία καθιερώθηκαν και σίγουρα δεν σε νοιάζει αν τους έπιασες και λίγο να επαναλαμβάνονται - αφού επανεφεύραν τον εαυτό τους, μπορείς να τους συγχωρήσεις το ότι δεν ξανανακάλυψαν τον τροχό. Ήθελες όμως το κάτι τις παραπάνω από τη σπινθηροβόλα pop φλόγα τους σε επίπεδο δημιουργιών και μάλλον προτιμούσες να δεις φωτεινές ηλιαχτίδες να μπαίνουν από τις γρίλιες σου - και όχι φεγγαραχτίδες, όπως τελικά γίνεται. Ίσως να είναι δικό μου το πρόβλημα. Ίσως όμως και όχι...
