Τους Tokio Hotel τους πρωτοείδα πριν μερικά χρόνια σε μια αφίσα σε ένα εφηβικό δωμάτιο σε κάποιο χωριό της Γερμανίας. Ειλικρινά λυπάμαι που δεν έμειναν εκεί αλλά φρόντισαν να απλώσουν τα δίχτυα τους και στην ελληνική αγορά αποπροσανατολίζοντας τελείως τους έλληνες έφηβους (βλέπε emo) ως προς το τι είναι punk.
Η συγκεκριμένη live κυκλοφορία περιέχει τα πιο γνωστά κομμάτια της μπάντας που συνοψίζονται στα εξής: γερμανόφωνες emo punk τετριμμένες συνθέσεις με ενοχλητικά φωνητικά σε ξεσπάσματα ψευτο-οργής και αφθονία μελοδραματικών σημείων. Πέραν της καλλιτεχνικής ανεπάρκειας του γκρουπ, η παραγωγή στο cd δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστική, καθώς οι τσιρίδες του κοινού δεν παρουσιάζουν καμία διαφοροποίηση από κομμάτι σε κομμάτι, με αποτέλεσμα να ακούγονται φτιαχτές ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που ακούγονται πιο δυνατά και από τα φωνητικά του τραγουδιστή.
Στο σύνολο, μια κυκλοφορία που απευθύνεται στους fan αποκλειστικά.
