Ενδεχομένως το όνομα Emily Haines να μην σας λέει απολύτως τίποτα, όπως εξάλλου και το όνομα Metric, το καναδέζικο συγκρότημα στο οποίο αυτή τραγουδά.
Μερικές φορες όλα τούτα τα πληροφοριακά δεν έχουν καμία σημασία. Όση σημασία έχει και το ότι αυτό είναι το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ – το οποίο ηχογραφήθηκε σταδιακά μέσα στα τέσσερα-πέντε τελευταία χρόνια και σε διαφορετικές πόλεις της Βορείου Αμερικής – και στο οποίο συμμετέχουν μέλη των Sparklehorse, Broken Social Scene, Stars kαι Metric.
Τι έχει σημασία τελικά; Μήπως ότι αυτή η indie-rock chanteuse βαδίζει στα χνάρια της Laura Nyro και των Mercury Rev ; Αμφιβάλλω, μια που οι περισσότεροι από εσάς λογικά αγνοείται ποια ήταν η Nyro.
Καλύτερα επομένως να προσπαθήσω να σας μιλήσω για θλιμμένες ποιητικές πιάνο μπαλάντες που τις συνοδεύουν αιθέριες ενορχηστρώσεις εγχόρδων και πνευστών, που αυτές έχουν κάτι το κινηματογραφικό, σαν ρομαντικά ιντερλούδια αργόσυρτου βηματισμού και σπαραξικάρδιας διάθεσης που ερμηνεύει η Emily με εξαιρετική ευαισθησία.
Θαρρώ όμως πως ούτε και αυτό είναι λειτουργικό. Αρκεί ίσως να σας πω ότι τις εκθειαστικές σημειώσεις στο οπισθόφυλλο της υπογράφει ο Robert Wyatt…αλλά πάλι το ποιος είναι αυτός είναι μια άλλη, μεγάλη ιστορία.Το μόνο που μου μένει ως εκ τούτου είναι να σας προτείνω να ακούσετε αυτό το δίσκο. Εμπιστοσύνη πάνω απ΄όλα.
