Λυπητερό slowcore από το Πόρτλαντ.
Δανειζόμενο το αργόσυρτο αγκομαχητό της country και τους αέρινους τονισμούς της folk, αλλά και την κλασική rock μελωδικότητα (από τους Band μέχρι και τους Pink Floyd), το τρίτο album των Dolorean παρ’ ότι είναι έντονα μελαγχολικό, λιτά ενορχηστρωμένο και αφόρητα ενδοσκοπικό, εν τούτοις δεν καταφέρνει να σε στοιχειώσει – που είναι το ζητούμενο σε τέτοιες μουσικές – με εξαίρεση τη σπαρακτική κατάδυση του “Buffalo Gal”.
O Al James, βασικός συνθέτης εδώ, φαίνεται πως λειτουργεί περισσότερο σαν νοβελίστας παρά σαν συνθέτης, δίνοντας μεγαλύτερη σημασία στη δημιουργία της κατάλληλης για την περίσταση ατμόσφαιρας παρά στα ίδια τα μουσικά υλικά.
Δεν είναι τυχαίο πως οι καλύτερες στιγμές του album θυμίζουν και κάποιους άλλους. Το “We Winters Wrens” τους REM, το “Buffalo Gal” τους Radiohead και το “Just Don’t Leave Town” τους Jayhawks.
