Είναι techno; Είναι pop; Είναι minimal; Είναι rock; My Dear θα μας τρελάνεις τελείως;
Τον γνωρίσαμε με το Leave Luck To Heaven και τον dancefloor ύμνο “Dog Days”. Όταν ο Johnson έγινε ο δεύτερος upcoming Mathew παραγωγός της minimal σκηνής, ο Dear τα πήρε λιγάκι κρανίο και αποφάσισε να του τη φέρει, διαλέγοντας ένα ακόμη alias, το Audion. Και πάνω που νομίζαμε ότι τα μετά από δύο ακόμα μουσικές ταυτότητες, τις False και Jabberjaw, τα είχαμε καταλάβει όλα για τον Mr. Dear, με το τελευταίο του album χάσαμε πάλι τη μπάλα.
Το “Fleece On The Brain” μπαίνει με έναν ικαριώτικο ρυθμό, τον οποίο ο techno τροβαδούρος Matthew Dear καλύπτει διακριτικά με την τραχιά φωνή του και με εκείνα τα μηχανικά ιχνοστοιχεία κάθε minimal παραγωγής. Τα στακάτα hi-hats θέτουν τον ρυθμό και συ πιάνεις τον χορό. Μετά το πρώτο “όπα” ακολουθεί το υπέρ-funky σκερτσόζικο “Neighborhoods” και συ κολλάς με τον catchy στίχο “I gotta be the one, the one to be with you”. To “Shy” θυμίζει 80’s catwalk, ενώ στο “Don And Sherri” ο Dear μετατρέπεται σε έναν sexy αν και παραπονεμένο techno performer, που στα χέρια μιας Μadonna θα μπορούσε να μετατραπεί στο επόμενο pop icon.
Τα φωνητικά του έχουν την ιδιόρρυθμη γοητεία ενός ξεπεσμένου ψηφιακού crooner, ενώ τα bass lines συνηγορούν πιστά στην αγωνία του ερμηνευτή. Μετά από το συναισθηματικά φιλοσοφημένο technopop “Pom Pom”, ο Dear σκοτεινιάζει για άλλη μια φορά με το electronica “Death To Feelers” το οποίο αποτελεί και τον απολογισμό μιας πορείας με χαμένη κατεύθυνση. Κάπου στο Asa Breed βρίσκουν τρόπο να τρυπώσουν μέχρι και rock ή country μοτίβα.
Ζαλίστηκες; Αυτό σημαίνει ότι ήταν μια υπέροχη βόλτα.
