Πέτρα που κυλά, ποτέ δεν χορταριάζει… Γι’ αυτό και η βαριά βιομηχανία του rock ‘n’ roll ξαναχτυπά, ρίχνοντας στην αγορά μια ογκώδη υπερπαραγωγή με τη μορφή τετραπλού DVD box set, η οποία μας παρουσιάζει τις περιπέτειες των Rolling Stones στον πλανήτη Γη, κατά την περιοδεία προώθησης του πρόσφατου album τους, A Bigger Bang.
Περιοδεία που βρήκε την ιστορική μπάντα να σπάει διάφορα ρεκόρ και να είναι σε τέτοια φόρμα, ώστε ακόμα και όσοι αγαπούν να τους μισούν να ξεμένουν από επιχειρήματα εναντίον τους. Κι αυτό γιατί είναι ολοφάνερο, σε όποιον δει το παρόν DVD, ότι ο Mick Jagger, o Keith Richards, o Ron Wood και o Charlie Watts δεν υφίστανται μονάχα για τα λεφτά - δεν ξέρουν άλλωστε τι έχουν πια - αλλά και γιατί γουστάρουν αφάνταστα να κάνουν ό,τι κάνουν.
Στην περιοδεία αυτή οι Rolling Stones μάζεψαν το μεγαλύτερο κοινό στην ως τώρα πορεία τους, γύρω στο ενάμιση εκατομμύριο ανθρώπους στην περίφημη παραλία Κόπα Καμπάνα του Ρίο ντε Τζανέιρο (η δεύτερη πιο επιτυχημένη pop/rock συναυλία στην ιστορία, μετά την εμφάνιση του Rod Stewart στο ίδιο μέρος το 1994), έπαιξαν στη μεγαλύτερη σκηνή που χρησιμοποιήθηκε ποτέ από rock καλλιτέχνη, ενώ πραγματοποίησαν και την παρθενική τους εμφάνιση στην Κίνα.
Τα πρώτο από τα τέσσερα DVD του Biggest Bang τους βρίσκει εν δράσει στις ΗΠΑ, στο Austin του Texas, το δεύτερο παρουσιάζει την εμφάνισή τους στο Ρίο, το τρίτο περιέχει αποσπάσματα από τις συναυλίες τους σε Κίνα, Ιαπωνία και Αργεντινή, ενώ το τέταρτο περιλαμβάνει ένα ντοκιμαντέρ για τα πώς και τα γιατί της περιοδείας, όπως και κάποια bonus tracks. Πρόκειται για μια έκδοση αντάξια του ονόματος των Rolling Stones, με καταπληκτική γενικά εικόνα και φροντισμένη στην εντέλεια, μέχρι και την τελευταία της σχεδόν λεπτομέρεια.
Αυτά σχετικά με τη σκηνοθεσία της υπόθεσης. Το σενάριο του Biggest Bang ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενο: έστω και αν μας έλειψε το “She’s A Rainbow” και το “Angie”, ευχαριστηθήκαμε classics σαν τα “Jumping Jack Flash”, “(I Can’t Get No) Satisfaction”, “Let’s Spend The Night Together”, “Brown Sugar” και “Miss You” και (ξανα)θυμηθήκαμε τραγούδια σαν το “She’s So Cold” ή το “Streets Of Love”. Δεν έλειψαν όμως και κάποιες εκπλήξεις: στο Austin o Keith Richards πήρε το μικρόφωνο και τίμησε τον αδικοχαμένο Buddy Holy τραγουδώντας με έναν συγκινητικό, δικό του τρόπο το “Learning The Game”, ενώ οι Stones τίμησαν επίσης και τον παραγνωρισμένο country μπαλανταδόρο Waylon Jennings (τον θυμάστε ως αφηγητή στους Ντιούκς;), συμπεριλαμβάνοντας στο πρόγραμμα της εμφάνισής τους το “Bob Wills Is Still The King”. Στη δε Σαγκάη μοιράστηκαν τη σκηνή στο “Wild Horses” με τον Cui Jian, τον άνθρωπο δηλαδή που κυκλοφόρησε τον πρώτο rock δίσκο στην Κίνα, ενώ το ίδιο τραγούδι το είπανε - εξαίσια - και σε ντουέτο με τον Eddie Vedder των Pearl Jam.
Άφησα για το τέλος τις ερμηνείες της παράστασης, κι αυτό γιατί οι Rolling Stones ήταν πραγματικά όλα τα λεφτά, έστω και αν ήταν κάπως μαγκωμένοι στην Κίνα και κάπως έξω από τα νερά τους στην Αργεντινή. Συμμερίζομαι πραγματικά όσους βλέπουν σε αυτούς ένα κατεστημένο, κάτι συμβιβασμένα εδώ και χρόνια γερόντια με παλαβούς τραπεζικούς λογαριασμούς, που εξαργυρώνουν βασικά τις κατακτήσεις της νεότητάς τους, συντηρώντας με φινετσάτο και μελετημένο τρόπο έναν μύθο-χρυσωρυχείο. Πράγματι, οι Rolling Stones είναι, πλέον, όλα τα παραπάνω.
Κάνετε όμως λάθος αν νομίζετε ότι είναι μόνο αυτό - και το Biggest Bang μπορεί εύκολα να σας το αποδείξει. Γιατί όταν οι Rolling Stones ανεβαίνουν στη σκηνή και ο Jagger αρχίζει τα κόλπα του, ενώ ο Richards ιδροκοπά έχοντας εκείνη τη σκοτεινή λάμψη στο βλέμμα του, αυτό δεν οφείλεται αποκλειστικά στην εξαιρετικής ποιότητας άσπρη σκόνη, που έψαχνε να βρει ο Γουίλι, ο μαύρος θερμαστής από το Τζιμπουτί. Οφείλεται, αντιθέτως, σε μια νεανική φωτιά που ακόμα καίει, σε μια γνήσια αγάπη για τη rock μουσική και σε όλα εκείνα που έκαναν το κλασικό rock κάτι το κλασικό και κοσμοϊστορικό. Πόσα αλήθεια από τα πολυσυζητημένα κιθαριστικά γκρουπάκια των τελευταίων χρόνων τα φαντάζεστε, με το χέρι στην καρδιά, να κάνουν κάτι ανάλογο όταν πλέον θα είναι εξηντάρηδες;
