Προσπαθούν πολλά χρόνια να πάνε πέρα από τη στάμπα του υποσχόμενου συγκροτήματος στο χώρο του φαζαρισμένου pop/rock ‘n’ roll.
Στις πρώτες τους προσπάθειες στα μέσα της δεκαετίας του ’90 είχαν ακόμα και τον Lee Renaldo των Sonic Youth να κάθεται πίσω από την κονσόλα παραγωγής. Το Convicts είναι το έβδομο δημιούργημά τους και τα χρόνια βαραίνουν πια στις πλάτες τους.
Αν και τα τρία τέταρτα της μπάντας είναι με χοντρή πατημασιά στην τρίτη δεκαετία της ζωής τους οι You Am I εξακολουθούν να παίζουν με συγχορδίες και θεματικές που παραπέμπουν στο alternative guitar pop που έπαιζαν και παλαιότερα.
Και ναι μεν έχουν γίνει προσπάθειες εκμοντερνισμού (με τις κιθάρες ειδικότερα να μην αποφασίζουν αν ο ήχος τους είναι νεοϋορκέζικος ή αγγλικός) αλλά περιμένεις κάτι παραπάνω από μία μπάντα που μετράει τόσα χρόνια στην πλάτη της.
Μακάρι οι παίδες να πετύχουν με αυτή την κίνηση (είναι τουλάχιστον φανερό ότι παίζουν το τελευταίο τους χαρτί) και εγώ να αποδειχτώ Κασσάνδρα της κακιάς ώρας και κάκιστος αναλυτής ριφολογίας και ενορχηστρώσεων, αλλά η αλήθεια είναι ότι εκτός από το άγχος τους για επιβίωση και κάποια καλά γυρίσματα σποραδικώς δεν νομίζω ότι η rock ‘n’ roll/pop άποψή τους θα καρπίσει.
