Μετά τις δεινοσαυρικές κιθάρες, σειρά έχουν τα παγωμένα σίνθια.
Ότι το μόνο πράγμα που ήθελε να κάνει στη ζωή του ο μπασίστας Jesse Keeler ήταν να χορεύει, το είχαμε καταλάβει από τον τρόπο που έβαζε το μπάσο του να τραντάζεται στο προ διετίας άλμπουμ των Death From Above 1979, You’re A Woman…
Και, ok, μπορεί την ανωτέρω εισαγωγική γραμμή να την «έκλεψα» από το pitchfork.com, αλλά μπορώ να σας αποδείξω με αδιαφανείς διαδικασίες ότι την σκέφτηκα πρώτος, πριν τον συντάκτη του αμερικανικού site.
Το θέμα, πάντως, είναι ότι το χορευτικό μπάσο του εις εκ των δυο -διαλυμένων πλέον- DFA 1979 ήταν ούτως ή άλλως στην εμπροσθοφυλακή της παραγωγής και ήταν θέμα χρόνου να μεταφέρει το όραμά του και στο επόμενο project του αποδεικνύοντας τελικά ότι το πιο κοντινό στην rock μουσικό ρεύμα είναι όντως η electronica.
Μαζί με τον φίλο του, DJ Al–P (βραβείο πιο γελοίου ονόματος dj μετά το “DJ Happy E”) πιστεύουν ακράδαντα ότι το συνθεσάιζερ 808 είναι η μεγαλύτερη εφεύρεση στην ιστορία της ανθρωπότητας μετά το κατούρημα.
Η disco-house παραγωγή δικαιολογεί εν μέρει την αγάπη του ντουέτο για τα 80’s, όμως από το μέσο του The Looks και μετά το δίδυμο αποφασίζει ότι τελικά το πιο επιδραστικό album όλων των εποχών υπήρξε το Selected Ambient Works του Aphex Twin και αναλώνονται σε κυκλικά περάσματα από κίμπορντ, αντί να προσλάβουν έναν Jacques Le Cont για να τους βγάλει και τα υπόλοιπα φίδια από την τρύπα.
