Δεύτερο full length album για το γερμανικό γκρουπ Spitting Off Tall Buildings που απ’ ό,τι φαίνεται δεν εκτιμάει ιδιαίτερα τη γερμανική «παράδοση» του industrial και του minimal αλλά τρέφει εμφανέστατα μια εξαιρετική αγάπη για την Αμερική -τουλάχιστον μουσικά.
Το Good Night and Good Luck ξεκινάει με ένα καταιγιστικό κομμάτι σε χαρακτηριστικό αμερικάνικο nineties ροκ ύφος, μια ανάμειξη δηλαδή δυνατού τυπικού ροκ με κάποια αβάν γκαρντ στοιχεία-κυρίως στα φωνητικά. Η συνέχεια όμως είναι λιγότερο συναρπαστική καθώς οι επιρροές του γκρουπ είναι παραπάνω από εμφανείς. Τι θέλω να πω; Ότι τα περισσότερα -αν όχι όλα- κομμάτια που ακολουθούν θα μπορούσαν να ανήκουν στους Sonic Youth, στους Pixies ή στους Hole. Τα φωνητικά είναι μια μείξη Kim Gordon και Courtney Love, οι κιθάρες sonicyouth-ικές και το μπάσο pixi-κό. Φυσικά, κάτι τέτοιο εγγυάται μερικά πολύ καλά τραγούδια αλλά το προσωπικό στοιχείο λείπει σε τέτοιο βαθμό που καταντάει εκνευριστικό. Το δυστύχημα, λοιπόν, είναι ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ενσωμάτωση επιρροών αλλά με απλό κοπιάρισμα.
Αρκεί να ακούσετε το –πολύ καλό κατά τ’ άλλα- What they Say και θα νιώσετε αμέσως ότι είναι βγαλμένο από το Goo ή το Dirty. Όσο για τα κομμάτια που δεν μοιάζουν τόσο έντονα με κάτι είναι απλώς βαρετά και αδυνατούν να αποτελέσουν αρκούντως ενδιαφέρον υλικό με εξαίρεση το ποπ Heart Beats, το πολύ δυνατό Let you Go (από την πρώτη ακρόαση του οποίου διακρίνεις το μπάσο της Kim Deal με το rock bitch φωνητικό attitude της Courtney Love), καθώς και το ρομαντικό Lulla’Bye.
Έχουμε συνολικά να κάνουμε με ένα άλμπουμ συμπαθητικό που δυστυχώς πέφτει στην παγίδα της μίμησης. Αλλά και πάλι, όταν αντιγράφεις κάτι τόσο καλό το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι και πολύ κακό.
