Μια φωτεινότερη μελαγχολία.
Το απαισιόδοξο ξεκίνημα με τις καταιγιστικές κιθάρες στο “We’re All Going To Die” (που θυμίζει R.E.M.) ξαφνιάζει κάπως. Ok, οι Arab Strap χώρισαν, αλλά ο Middleton τι κάνει; Ξεθυμαίνει; Το κομμάτι που δίνει τον τίτλο στο album συνεχίζει στην ίδια λογική της «μεγάλης παραγωγής», στο «Death Love Depression Love Death» (άπαιχτος τίτλος) τα πάνκικα τύμπανα κρατάνε την ένταση ψηλά και μετά επιστρέφει στο γνώριμο post-folk ύφος των Sophia. Ο ίδιος λέει ότι έφτιαξε ένα pop album γι’ αυτούς που μισούν την pop. Μπορεί να είναι κι έτσι, αλλά η αλήθεια είναι ότι διατηρεί το μέταλλο του μελαγχολικού τραγουδοποιού (και όχι super hero όπως λέει στο φινάλε του δίσκου) που απλά αποφάσισε να κοιτάξει λίγο προς το φως. Οι στιγμές της χαρμολύπης του είναι και οι καλύτερες. Σαν να λες “Fuck It, I Love You”.
