Δεν είμαι σίγουρος να σας πω ποιο ακριβώς album των Neurosis είναι το Given To The Rising, καθώς δεν έχω παρακολουθήσει με συνέπεια τη δισκογραφία της ιστορικής μπάντας με την cult φήμη και το μικρό, μα φανατικό κοινό. Μπορώ όμως να σας πω με βεβαιότητα πως βρίσκονται σε φόρμα και παραδίδουν μια δουλειά αντάξια του ονόματός τους, η οποία θα ευχαριστήσει τους φίλους τους, αν και δύσκολα θα προσηλυτίσει νέους οπαδούς προς το στρατόπεδό τους.
Στο Given To The Rising οι Neurosis παρουσιάζουν και πάλι το ιδιαίτερο heavy metal με το οποίο και καθιερώθηκαν, αυτή δηλαδή τη μείξη μεταξύ στοιχείων από τον γενικότερο alternative ήχο με το metal με τα βαριά φωνητικά, τις μελαγχολικές ατμόσφαιρες και τα ογκώδη γεμίσματα στις κιθάρες. Τα industrial στοιχεία του παρελθόντος έχουν υποχωρήσει, οι περισσότερες όμως συνθέσεις τους συνεχίζουν να είναι μακροσκελείς σε διάρκεια, σέρνοντας τον ακροατή σε ένα μακρύ και ψυχοβγαλτικό (με την καλή έννοια) ταξίδι προς τη σκοτεινή πλευρά της ύπαρξης.
Αν και δεν έχουν όλα τα τραγούδια το ίδιο ενδιαφέρον, οι Neurosis κατορθώνουν σε γενικές γραμμές να φτιάξουν ένα συνεκτικό σύνολο, παρά τη μεγάλη διάρκεια του cd (υπερβαίνει κατά τις τα 70 λεπτά). Πολύ τους βοηθούν σε αυτό τόσο η εμπειρία τους ως μπάντας, όσο και ορισμένα επιβλητικά τραγούδια, όπως λ.χ. το φοβερό “Given To The Rising” (που ανοίγει εντυπωσιακά τη νέα τους αυτή δουλειά), το βιτριολικό “Water Is Not Enough”, το βορβορώδες “Hidden Faces” ή το “At The End Of The Road”. Τραγούδια που καταδεικνύουν πόσο μακριά πήγανε την παρακαταθήκη των Black Sabbath κάποιοι άξιοι κληρονόμοι τους, δίχως να της στερήσουν την ερεβώδη της ποιότητα.
