Γερμανικό avant-garde doom ντουέτο που ξεχωρίζει απ’ το σωρό.
Δεν είναι krautrock, παρότι το ντουέτο είναι γερμανικό, δεν είναι αντιγραφείς των Black Sabbath, παρότι κανείς μπορεί να διακρίνει την heavy ψυχεδέλεια μέσα από τον doom προσανατολισμό τους και σίγουρα δεν είναι Americana, παρά τη θεματολογία τους.
Όντως, δύσκολα θα τους κολλήσουμε κάποια ταμπέλα χάριν ευκολίας, καθώς ούτε πειραματιστές μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε, έτσι όπως διατηρούν τις βασικές rock δομές χωρίς να καταφεύγουν σε εξυπνακίστικα κολπάκια.
Αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι μία μίνι αναβίωση της καλύτερης πλευράς του krautrock με stoner στοιχεία, από ένα σύνολο με συνέπεια στη μουσική του, προσήλωση στο σκοπό του και την αχνή ελπίδα ότι μπορεί να βρουν μιμητές.
Μέχρι τότε ας προσκυνήσουμε το «μπάσο-που-γκρεμίζει-νταμάρια» του Ingmar Petersen και να ευχηθούμε οι αμερικανοί stoners να πάρουν το μήνυμα. A, ναι, έχουν και τραγούδια!
