Η μικρόσωμη Ισλανδή δίχασε τους fans της με το Medulla, αλλά τώρα φαίνεται ξεκάθαρα ότι η μινιμαλιστική παραγωγή και τεχνοτροπία δεν επρόκειτο για έναν ανώφελο πειραματισμό, αλλά για μια πραγματική στροφή.
Με το Volta η Bjőrk επιδεικνύει πόσο έξυπνη είναι. Από το artwork του δίσκου μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ο «εισβολέας από το διάστημα» έφτιαξε έναν δίσκο που πάντρεψε όλα τα αντιφατικά στοιχεία της μουσικής με μοναδικό τρόπο. Από τη μία τα beats του Timbaland κάνουν το μυαλό σου να στροβιλίζεται σε ελλειπτικές τροχιές κι από την άλλη «σκάνε» οι ορχήστρες πνευστών που αντικαθιστούν οποιοδήποτε άλλο μουσικό όργανο. Ο Antony εμφανίζεται στον ιδανικό ρόλο γαμπρού της Bjőrk, ρόλος που, αν μη τι άλλο, του πάει.
Η μελωδική λιτότητα του “Innocence” ρίχνει στο καναβάτσο ολόκληρη την πειραματική σκηνή, στο “I See Who You Are” η Bjőrk ερωτοτροπεί με την Ιαπωνία και το “Pneumonia” είναι μια ελεγεία με όχημα τα κλασσικά πνευστά όργανα.
Η καλύτερη στιγμή του δίσκου, βασικά λόγω θεματολογίας, είναι το “Declare Independence” στο οποίο παρέχονται ταχύρυθμα μαθήματα σε ηλεκτρονικούς punk ρυθμούς για το πώς θα φτιάξετε το δικό σας ανεξάρτητο κράτος. Οι οργιαστικοί ήχοι σε προκαλούν να κηρύξεις την αυτονομία του χώρου σου, ότι κι αν είναι αυτός. Στο καταληκτικό “My Juvenile” «σκάει μύτη» πάλι ο Antony σε ένα κομμάτι που ακούγεται περισσότερο σαν σκηνή από θεατρική παράσταση παρά σαν τραγούδι.
Το Volta δεν είναι ένας εύκολος δίσκος. Η ενδελεχής ακρόασή του είναι εκείνη που θα «μπάσει» για τα καλά τον οποιονδήποτε στα κρυφά μονοπάτια του μυαλού της Bjőrk. Σίγουρα πάντως μιλάμε για έναν δίσκο εξίσου σημαντικό με τα πιο pop δημιουργήματα της καλλιτέχνιδος που έβαλε στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη μια χώρα με περίπου 300.000 κατοίκους…
