Μισή ώρα βρετανικής μελωδικής διαστροφής.
Το όνομα Fazzini θα το έχετε συναντήσει αν έχετε τύχει ακροατές της εξαιρετικής δουλειάς των A Small Good Thing. Σε αυτή την προσωπική του προσπάθεια χρησιμοποιεί λιγοστά εκφραστικά μέσα, μένοντας με ασκήσεις λιτής αλλά περιεκτικής ακουστικής τραγουδοποιίας.
Το «Duplex» για παράδειγμα ακούγεται σαν μια μπαλάντα που θα μπορούσε να είχε βγει από τα χέρια των No-Man, αν και το εφέ από τις μπουρμπουλήθρες (!) που το διατρέχει, δεν ξέρουμε τελικά πόσο ευφυές ή λειτουργικό είναι.
Έτσι κυλάει ολόκληρος ο δίσκος, με μερικές αξιοπρόσεκτες συνθέσεις να παίρνουν ιδιαίτερη γεύση από δεκάδες μικρές και εκκεντρικές ιδέες, κι αυτό είναι άλλοτε ευπρόσδεκτο κι άλλοτε όχι.
