Το νέο άλμπουμ των Καναδών Sloan με τον, απ’ ότι φαίνεται, αυτοσαρκαστικό τίτλο “Never Hear the End of It” αποτελεί το 8ο κατά σειρά πόνημά τους, το οποίο δυστυχώς λίγα προσθέτει στην μέχρι τώρα πορεία τους. Τα ‘00s γενικά δεν φαίνεται να τους έχουν πάει πολύ καλά, καθώς οι όποιες επιτυχίες είχαν σημειώσει ήταν στα πλαίσια των ‘90s, και αυτός ο δίσκος δεν έρχεται για να παραβεί τον κανόνα.
30 συνθέσεις κιθαριστικής ποπ, με ‘60s yardbirdikeς αναφορές -που ακούγονται λίγο παρωχημένες- και μερικές μελωδίες που περιτριγυρίζουν την έννοια «πιασάρικο», αλλά που δυστυχώς μέσα σε τόσα κομμάτια (τα οποία, σημειωτέο, δεν έχουν κενά μεταξύ τους) είναι δύσκολο να ξεχωρίσουν. Από την άλλη όμως, επειδή ακριβώς επικρατεί τόση ομοιομορφία, ό,τι είναι λίγο διαφορετικό χτυπάει αμέσως στο αυτί.
Το δεύτερο κομμάτι του άλμπουμ Who Taught you to Live like That? είναι ομολογουμένως εντυπωσιακό και ακολουθείται από αρκετά, χαριτωμένα ποπ τραγουδάκια, όπως το Everybody wants You, Listen to The Radio, Set in Motion, Last Time in Love, τα οποία αν βρισκόταν σε άλλο σύνολο θα αναδεικνύονταν πολύ περισσότερο. Όμως τα ενός και μισού λεπτού ασταμάτητα γεμίσματα κουράζουν και «μπουκώνουν» το δίσκο με αποτέλεσμα να μη δίνει κανείς την αρμόζουσα προσοχή όπου χρειάζεται-ούτε καν στους καθημερινούς, γλυκόπικρους και ενίοτε «διδακτικούς» στίχους Ιs this my last time in love/ oh it’s time I asked myself why I m not learning my lesson…
