Δεύτερο προσωπικό άλπουμ για τον κεντρικό εγκέφαλο των Ουαλών αλχημιστών της εκκεντρικής ποπ, των Super Furry Animals. Εάν το πρώτο του άλπουμ (Yr Atal Genhedlaeth) ήταν ένα πρόχειρο και ατελές σχεδίασμα, το Candylion ομοιάζει με – βασισμένη σε δομικό σχέδιο – ολοκληρωμένη κατασκευή, η οποία εξωτερικά μπορεί να δείχνει συμβατική (μελωδική ακουστική ποπ), εσωτερικά όμως (δομικά στοιχεία = μουσικά είδη, σκελετός = ενορχηστρώσεις) παρουσιάζεται ιδιότυπη και εκλεκτική, έστω και αν χρησιμοποιεί –με ολοφάνερη νοσταλγία και με το γούστο ενός κυνηγού θησαυρών– υλικά από το μακρινό και ξεχασμένο παρελθόν της μουσικής ιστορίας.
Έτσι, ο Gruff Rhys προστρέχει στις μάντρες εκείνες που διαφυλάσσουν τους cult ήχους της Exotica (“Painting People Blue”), των χαμένων σάουντρακ (“Lonesome Words”), του Βραζιλιάνικου Tropicalia (“Gyrru Gyrru Gyrru “), της Acid και Psych Folk (“The Court Of King Arthur”, “Beacon In The Darkness”), της ειδυλλιακής ποπ (“Candylion”) και της μετά-μοντέρνας προσέγγισης του φουτουριστικού ροκ (“Con Carino”, “Now That The Feeling Has Gone”) για να κατασκευάσει με τη βοήθεια του Sean O’Hagan (των High Llamas) τούτο το παράδοξο αλλά γευστικό ζαχαρωτό.
Μοναδική παραφωνία το 14-λέπτο “Skylon!”, με το οποίο κλείνει το άλπουμ και το οποίο είναι μουσικά μονότονο και βαρετό.
