Δεύτερο album για το αγγλικό συγκρότημα.
Εάν μαζί με τα ψυχοδηλωτικά της εποχής οι Pink Floyd έπαιρναν και λίγο speed κάπως έτσι θα ακούγονταν, ή τουλάχιστον έτσι ακούγονται οι Deerhunter.
Λίγο ατμοσφαιρικό ambient, λίγο σπιντάρισμα, καμία σχέση πάντως δεν έχουν με το garage, εκτός και αν το δελτίο τύπου αναφερόταν σε κάποια επισκευή αυτοκινήτου.
Α, ναι, και ολίγην από αγγλική pop στο «Spring Hall Convert», έτσι για ποικιλία. Μια ποικιλία, όμως, που δεν κατορθώνει να κρατήσει το ενδιαφέρον, καθώς τα διάφορα ψήγματα μουσικών ειδών που περιέχει δεν βρίσκονται σε ισορροπία, με αποτέλεσμα τα απύθμενα χασμουρητά του ακροατή.
